Klagen over het weer?

Wat een week hadden we hier op Curacao! Het zal een troost zijn voor de mensen in Nederland die te maken hebben met een vroeg invallende herfst dat het weer hier ook enige wisselvalligheid kent. Iedere dag hebben we te maken gehad met onweer en fikse buien. Zodanig dat de mensen hier al beginnen te klagen over het weer en wat dat betreft lijkt het eigenlijk wel een beetje op Nederland. Gelukkig schijnt de zon ook volop tussendoor en dan schieten de temperaturen weer door tot boven de 30 graden, maar zonder wind en met al dat vocht is het wel even puffen af en toe.
Waar ik normaal de was buiten hang met de zekerheid dat die binnen 2 uur droog is duurt het nu vaak een hele dag, mits er natuurlijk geen bui tussendoor komt waardoor het droogproces weer opnieuw kan beginnen.
En ja, we hadden ook weer volop lekkage maar daar raken we nu al aan gewend. En als het nou alleen de regen was dan viel het nog wel mee, maar bij de nattigheid komen de MUGGEN!
Gelukkig bouwen de kinderen al iets van resistentie op tegen de muggenbeten waardoor hun benen er niet meer als krentenbroodjes uitzien en veel spuiten en smeren helpt gelukkig ook. Al met al is het allemaal overkomelijk en konden we vandaag heerlijk genieten van een zonnig stranddagje aan Lagun.

Anderen zijn minder fortuinlijk. Zo hebben nieuwe kennissen van ons, Henk en Myra en hun kinderen Maud en Stef minder geluk. Zij zijn nog maar kort op het eiland en hun kinderen liepen dus nog rond op hun gespikkelde beentjes. Daarbij kwam dat hun huis ondergelopen was in het regengeweld. Nu hadden ze weinig schade want ze hebben nog geen meubels, maar toch niet prettig natuurlijk. Op veel plekken op het eiland is niet zo goed nagedacht over afwatering en door de tropische buien was hun huis ondergelopen. Er was een grote modderstroom die van de tuin van de buren recht hun porch en woonkamer inliep. Ook hadden ze na de buien enorme last van muggen en dat werd zo erg dat hun zoontje Stef van 3 jaar nu opgenomen is in het ziekenhuis met een bacteriële infectie! Tsja, de tropen slaan gelijk keihard in. Naast de andere opstartproblemen die ze hebben (internet weigert, geen meubels) maakt dat dat ze het nu even niet zo zien zitten. Het enige opbeurende dat we konden zeggen is dat het vanaf nu alleen nog maar beter kan gaan.

Ondertussen gaan wij vrolijk door en kijken uit naar het volgende bezoek: Sylvana, het beste vriendinnetje van Tinne uit Nederland en haar moeder Petra komen volgend weekend op Curacao en daar kijken we natuurlijk erg naar uit! Helemaal nadat het bezoek van mijn ouders niet doorging vanwege de gezondheid van mijn vader.

Verder zijn we alweer bezig met het dromen over allerhande projecten: kopen we ooit die bouwval aan de Pietermaai om op te knappen tot een prachtig monumentaal pand aan zee? Of gaan we roeiboten uit Nederland over laten komen om hier een roeiclub te beginnen op het Spaanse water? Ook kijkt Sven of er mogelijkheden zijn in de sustainable energy markt. Want zou het niet ideaal zijn om veel meer gebruik te maken van zonne-energie hier op het eiland? Ook zouden elektrische auto's hier het goed kunnen doen: want een actieradius van 160 km is natuurlijk ruim voldoende voor dit eiland en dan kan je auto lekker thuis weer aan de (door zonne-energie gepowerde) oplader...
Jullie zien het: wat dat betreft niets veranderd in huize Rusticus, veel plannen. Nu is de vraag natuurlijk: welke gaat het worden? Ongetwijfeld kan ik in de volgende weblog berichten over een ander nieuw plan en welk van de hierboven genoemde is afgevallen. Reacties?

Pipita 15 jaar!

15 jaar geleden is een aantal ouders die bezorgd waren over de kwaliteit van het onderwijs op Curacao een eigen school begonnen. Dat was natuurlijk een riskante onderneming en getuigde van veel durf. Op Curacao heerste (en heerst nu nog) een schoolcultuur waarbij kinderen niet gestimuleerd worden om zelf dingen te ontdekken. Ook krijgen jonge kinderen al bergen met huiswerk mee. Kinderen vroegen niets in de klas. En op de vraag of ze alles begrepen hadden wat er werd uitgelegd antwoordde iedereen braaf ja, ook al begrepen ze er niets van. Het begon allemaal in een woonhuis en wat dat betreft heel vergelijkbaar met het verhaal van de Agatha Snellenschool waar onze kinderen in Utrecht op zaten. Alleen is die school zo'n 100 jaar ouder!

Wij vinden Pipita vooral een hele leuke school. De kinderen gaan er iedere dag met plezier heen. Ook zijn we erg onder de indruk van de kwaliteit van het onderwijs. Met veel toewijding wordt een pittig onderwijsprogramma gedraaid maar door de kleine groepen krijgen de kinderen veel persoonlijke aandacht. We zien dat Nanna het heel erg goed doet in groep 3 en dat terwijl er in Nederland twijfels waren of ze wel naar groep 3 had gekund. Ook Tinne doet het erg goed, maar dat was in Nederland ook al zo.

Afgelopen weekend wat het schoolfeest voor het 15-jarig bestaan en dat was heel erg leuk! Er is weken naartoe geleefd door de kinderen. Zo hebben alle leerlingen hun eigen gezicht vereeuwigd op de buitenmuur van de school - dat kan als je maar 85 leerlingen hebt. En hebben ze een prachtig schoollied ingestudeerd. Op de feestdag waren er allerhande activiteiten en een borrel en bbq voor de ouders. Voor ons ook een goede gelegenheid om te integreren!

Nog even over de zeilles: Tinne zeilt al helemaal alleen in haar optimist! Nanna is gestopt want die was toch nog wat te klein ervoor. Iedere week is het zeilen een superleuke activiteit waar we met zijn allene heengaan. Wij zitten lekker aan de kant met een biertje met andere ouders te kletsen, Nanna en Fay spelen in het water en Tinne is aan het zeilen.
Is het niet een prachtig plaatje om in zo'n omgeving dit te kunnen doen? Met dank aan Vera voor de foto's.

Déjà vu

Je hebt het wel eens, van die momenten dat je denkt: dit heb ik al eerder meegemaakt.
Het overkwam mij net toen ik met emmers in de weer was in de keuken.
Wat is er aan de hand? Ik berichtte dit weekend nog over het mooie weer en hoe warm en droog het nu is. Vanochtend kwam aan de droogte een eind met een gigantische tropische regenbui! We hebben al eerder regenbuien hier meegemaakt maar deze versloeg alle voorgaande grandioos.

Blij ben ik met onze SUV die zo lekker hoog op zijn wielen staat, want ik was vanochtend op pad en moest me op de terugweg door straten die in kolkende rivieren waren veranderd heenploegen. Helaas zijn onze slicks iets minder regenproof, maar door de snelheid aan te passen hebben we het overleefd.

Blij ben ik voor de tuin want die kon best een plens water gebruiken. Tot nog toe wordt iedere regenbui door ons met gejuich ontvangen. Zelfs de kinderen roepen in koor: "Goed voor de tuin hè mama?"

Blij ben ik voor de deepwell (onze put in de tuin waarmee we sproeien en het zwembad bijvullen) want daar begon de bodem van in zicht te reken volgens mij.

Minder blij ben ik met de waterdichtheid van ons landhuis. En hier begint het déjà vu gedeelte: want lag ik ook niet op mijn knieën in de keuken in Utrecht het laatste weekend voor vertrek? Nu is het trouwens niet alleen de keuken die lekt, ook in de kinderslaapkamers staat een laagje water. Maar snel de deur dichtgetrokken - dat zien we straks wel weer.


Andere leuke bijkomstigheid is dat het zwembad gelijk weer tot de rand is gevuld. Knap hè? Een regenbui van een uur en je hebt weer 5 centimeter water erbij in je zwembad!

Lieve volgers: biedt dit bericht enige troost na al het slechte weer in Nederland?

Politiek enzo

Jullie denken in Nederland dat je formatieperikelen hebt: hier op Curacao kunnen ze er ook wat van. Alleen heten de hoofdpersonen hier niet Rutte, Verhagen en Wilders maar Schotte, De Jongh-Elhage en Godett.
Vorige week vrijdag waren hier de eilandsraad verkiezingen en dat was een behoorlijke happening. Ook al mochten we niet stemmen, we hebben toch geprobeerd ons een beetje te verdiepen in de lokale politieke perikelen. Eigenlijk konden we er niet omheen want in de aanloop kwamen we al enkele keren vast in het verkeer vanwege weer een grote bijeenkomst. Ook rijdt iedereen hier met vlaggetjes van de partij waarop je stemt op de auto rond. En de kinderen vonden ook regelmatig van die polsbandjes met een partij erop. Zo loopt Tinne met een geel PAR bandje om haar pols. Toen wij haar vertelden dat deze partij 'gewonnen' had was ze natuurlijk apetrots!

Eigenlijk draait alles hier om 10-10-10. Dat is de datum dat Curacao een onafhankelijke status binnen het koninkrijk gaat krijgen. Om die status te bereiken moest er een tijd geleden gestemd worden in de eilandsraad om de zgn. staatsregeling. Dit is een soort grondwet voor het nieuwe Curacao. Deze verklaring moest met 2/3 meerderheid aangenomen worden. De oppositie zag de kans schoon om tegen te stemmen, hoewel er inhoudelijk geloof ik weinig op aan te merken valt, zodat er vlak voor 10-10-10 verkiezingen zouden komen. Hierdoor hoopten ze dat de machtsverhoudingen zouden wijzigen en de kersverse regering van het onafhankelijk Curacao een ander (lees: hun eigen) gezicht zou krijgen.
De oppositie werd hier aangevoerd door Gerrit Schotte, een charismatische man van in de dertig die al meerdere partijen heeft gehad, ook meerdere bedrijven en gesteund wordt (financieel) door ene Robbie DosSantos. Deze Robbie heeft veel geld verdiend met loterijen en je ziet ook overal op het eiland loketten met "Robbie's lottery" erop. Want naast Het is algemeen bekend dat zodra Gerrit aan de macht kan komen hij Robby een nationale loterij belooft.
Tsja, zo schijnt dat hier te werken.

Vorige week vrijdag was het zover: de verkiezing. Dit betekent dat de helft van het eiland dicht is en vrij heeft en de andere helft heeft 's middags vrij. Ik kwam hier pas tussen de middag achter en moest dus halsoverkop boodschappen doen want om 2 uur ging de supermarkt dicht! Er zijn vele borrels en optochten en eigenlijk is het één groot feest!
Hoewel de PAR (nu ook de grootste partij) een zetel heeft gewonnen heeft de coalitie haar meerderheid verloren. In totaal hebben 6 partijen zetels in de raad. Drie daarvan zitten in de huidige coalitie, de andere drie bezitten dus nu een krappe meerderheid van 11 van de 21 zetels. Het formatieproces is nu in volle gang en het ziet ernaar uit dat de oppositie de PAR (hoewel gewonnen en hoewel de grootste) buiten spel gaat zetten.
Mark Rutte, pas op dat je je dit ook niet laat gebeuren!!

Genoeg gepraat over politiek. Ik kreeg al berichten van volgers dat ze meer wilden horen over het mooie weer hier om de boel in Nederland een beetje op te vrolijken met zonnige verhalen! En dat terwijl ik dacht dat al die verhalen jullie wel snel de keel uit zouden hangen.

Het is nog steeds mooi weer. Sterker nog, het is hier momenteel heel erg warm. De temperatuur loopt op tot zo'n 35 graden, maar erger nog is dat de wind af en toe wegvalt. Dit heeft te maken met tropische stormen elders in de Carriben. Deze week raasde er een tropische storm langs Sint Maarten en dan wordt het hier praktisch windstil en erg heet. We vluchten dan overdag vaak even met zijn allen in Sven zijn hok/kantoor omdat de airco daar lekker aanstaat. Gelukkig hebben we ons zwembad om lekker af te koelen.

De eerste bezoekers komen al langs! Donderdagavond waren Wendy en Tom bij ons. Wendy heeft ooit voor Icemedia gewerkt en ze is hier met haar vriend Tom op vakantie. Het was heel gezellig en de kinderen waren helemaal excited! En vrijdag heeft Sven Rudy opgehaald van Hato. Rudy werkt voor Esprinto en komt hier een weekje werken. Niet slecht toch?
Ook hebben we deze week voor het eerst een oppas gehad voor de kinderen. Niet dat we wild zijn gaan stappen, want we hadden ouderavond van school.
We zijn enorm onder de indruk van Pipita, de school, het programma, de inzet van het bestuur en met name van juf Wilma (de juf van Tinne en Nanna). Wij zijn erg blij dat ze op deze school zitten. Het niveau is minimaal zo goed als op de Agatha Snellen en wij vermoeden dat het zelfs wel hoger ligt. We vallen met onze neus in de boter want dit jaar bestaat Pipita 15 jaar en er staan allerhande festiviteiten op het programma, waaronder een groot feest op 18 september! Ook gaat juf Wilma in april trouwen, dus onze meisjes hebben alweer een trouwende juf!

Toch was er na de ouderavond nog heel even tijd voor een biertje en we zijn snel nog naar De Heeren geweest. Daar stonden zingende barvrouwen te bedienen, echt superleuk! Voor herhaling vatbaar zo'n avondje uit dus, gaan we vaker doen.

Oh ja, na al heel wat keren bbq-en hebben we allerhande bbq vlees uitgeprobeerd. Aangezien bbq-en hier een nationale hobby is zijn er veel soorten gemarineerd vlees verkrijgbaar. Bij onze kinderen zijn de "spareribs Curacao style" toch wel favoriet en die worden dan ook tot op het bot afgekloven (zie foto Fay). Echte kinderen van hun moeder!