Strand

De eerste vraag die veel mensen aan ons stellen is: "Wonen jullie vlakbij het strand?" Ik moet dan altijd even nadenken want op Curacao woon je natuurlijk nooit ver van het strand. Maar als je de kaart van Curacao voor ogen hebt dan wonen we precies in het midden en dan wonen we dus niet vlakbij het strand.

Op een tropisch eiland is het strand natuurlijk heel belangrijk. Je hebt ze in allerlei verschillende vormen hier op Curacao en we hebben er nu al een flink aantal bezocht. Zo heb je het bekende Mambo Beach. Dat is een strand aan de zuidkant van het eiland dat heel populair is. Er zijn winkels, restaurants, je kan er loungen, er is live muziek in de avond. En vooral: het is er heel Nederlands. Het is ook de standplaats van Dolfijn fm, ons favoriete radiostation. Tijdens kerst en oud en nieuw kan je er genieten van optredens van o.a. Jan Smit en Gerard Joling (zo Nederlands is het er!)
Mambo Beach is niet een natuurlijk strand. Het is namelijk een aantal jaren geleden opgespoten, maar het is er wel fijn. Wij zitten vaak met de kinderen op het strand van Lions Dive Resort dat naast Mambo Beach ligt. Er is veel schaduw, het is naast het seaquarium en je kan er ook leuk snorkelen.
Veel lokalen zal je daar niet zien.

Dan heb je ook Porto-Marie. Dat is een vrij smal strand ten westen van Willemstad. Voor ons een half uur rijden. Je rijdt dan langs Jan Kok waar je veel flamingo's ziet. HEt is een leuk strand dat eigenlijk altijd wel druk is. Je betaalt voor de ligstoelen maar dat weerhoudt ook veel lokalen niet om er naartoe te gaan. Er is een leuk restaurant waar je heerlijk kan eten en je kan er ook leuk duiken want er is een rif vlak voor het strand. Regelmatig zie je duikers het water in lopen. Hier zijn we met de familie Landesz geweest.

Dan heb je de stranden waar wat minder toeristen komen, zoals Lagun en Grote Knip. Die zijn nog wat verder naar het westen, voor ons zo'n drie kartier tot een uur rijden. Dat zijn hele mooie stranden met heerlijk zacht zand. Er zijn echter geen faciliteiten zoals restaurants en je hoeft dus ook niet te betalen.
Vorige week zondag waren we op grote Knip. Het was er om 9 uur 's ochtends al reuze druk! Alle picknicktafels waren bezet en hele grote Antiliaanse families doen daar hun favoriete bezigheid: BBQ-en! Het is ongelovelijk de hoeveelheden eten en drinken die ze meenemen! Gelukkig is vlees hier op Curacao goedkoop (en lekker!).
Je moet je voorstellen dat de meeste mensen hier niet de luxe hebben zoals wij van een eigen zwembad. Deze mensen zijn aangewezen op het strand om even af te koelen en lekker te zwemmen.

Gisteren waren we op Lagun, een kleine natuurlijke baai. Ik vind dit het mooiste strandje dat er is. Het is er heel vriendelijk en je kan er prachtig snorkelen. Er woont een aantal schildpadden in de baai die gevoert worden door de vissers die hier met hun bootjes aan land komen. Daarom blijven die schildpadden daar en ze zijn redelijk tam, dus je kan ze gewoon aaien! Dat hebben de kinderen gisteren dan ook gedaan. Ook hebben ze bij het snorkelen een zeepaardje gezien. Na het zwemmen hebben we deze Baracuda gekocht van een visser die we 's avonds hebben gefileerd en opgegeten (althans, de helft, de rest ligt in de vriezer).


Oh ja, de kinderen hebben deze week voor het eerst zeilles gehad. Dat doe je aan het Spaanse Water. Daar is een leuke zeilschool met optimisten voor de kinderen. Tinne en Nanna vonden het heel leuk en voor ons was het ook geen straf om met een Amstel Bright in de schaduw naar het water te staren. Gezellig wat kletsen met de andere ouders. Ze hebben in de eerste les nog niet gezeild, alleen geroeid. Hopelijk vinden ze het als ze echt gaan zeilen ook nog leuk, want het waait hier best hard!

Lang leve UTS

In één van mijn eerdere blogs had ik te vroeg gejuigd over internet van Scarlet. Al na een week waren we er achter dat het veeel te langzaam was en bovendien iedere keer uitviel. In de tweede week heeft Sven meerdere malen per dag met de helpdesk aan de telefoon gezeten om de snelheid op te krikken, maar alles zonder resultaat.
Nou ja, geen resultaat...Sven wilde per DIRECT Scarlet opzeggen. Nu hadden we na aanschaf van ons 1-jarig abonnement wel 9 dagen bedenktijd gehad en die waren natuurlijk al om! Uiteindelijk is het Sven toch gelukt om het op te zeggen omdat ze de beloofde snelheid niet haalden.

In huis lag nog een router van de vorige huurders. Die bleek bij een abonnement te horen op naam van de ex-man van de eigenaresse Ann (volg je het nog?). Om een lang verhaal kort te maken: Sven kon met behulp van de ex van Ann het abonnement omzetten op onze naam en nu hebben we veeel sneller internet. Skypen gaat nu dus ook een stuk beter met echt bewegend beeld in plaats van korrelige plaatjes!

Verder hebben we na 4 weken wachten ons gas gekregen! Ze waren 10 dgen geleden al langs geweest maar toen hebben we ze gemist. Dan denk je dat ze wel snel weer komen maar 5 telefoontjes verder waarbij ze toezegden toch echt een spoedorder ervan gemaakt hadden hebben we nu eindelijk ons gas.
Ik was, optimist die ik ben, maandag nog bij hun kantoor langs geweest om ook een tweede fles te bestellen in de veronderstelling dat ze die dan samen met de eerste kunnen afleveren. Maar de mevrouw achter de balie zei dat dit toch echt een andere bestelling was met een ander volgnummer en dat dit ook weer 3 tot 4 weken zou duren.
Maar goed, de brutalen hebben de halve wereld want toen Curgas de volgende ochtend kwam om fles 1 af te leveren zei Sven dat we er toch echt twee moesten hebben en de mannetjes van Curgas hebben nr 2 ook maar gewoon achtergelaten.

Nog meer goed nieuws: de kinderen vinden het heel leuk op school en maken ook al vriendjes en vriendinnetjes. Gisteren was er een vriendje van Tinne die 's middags ook meeging naar de snorkelclub met onze meiden. Zie hieronder wat leuke foto's.
Ze zwemmen bij het Seaquarium in een bassin waar allerhande interessante vissen in zitten. Naast het snorkelen krijgen ze ook theorie over het onderwaterleven. Ook gaan ze op een gegeven moment buiten op het rif snorkelen. Echt een superleuke manier om de kinderen iets unieks bij te brengen. Eigenlijk moet je diploma A en B hebben maar Nanna mocht op proef mee en ze deed het heel goed.
Deze leuke vis komen ze ook tegen. Volgens Fay moest ie nodig zijn tanden poetsen!


Verder zijn we vorige week zondag naar de stad geweest. Het trainingsschip van de Mexicaanse marine lag in de haven en daar mocht je op. Heel erg leuk!
Daarna koffie gedronken bij de Gouverneur, een leuke plek met uitzicht op de prachtige geveltjes van Punda. Tijdens het koffiedrinken wisten de meiden de fotocamera te bemachtigen en dat levert onderstaande plaatjes op die ik opeens tegenkwam. Wat een schatjes!


We voelen ons bevoorrecht om hier te mogen wonen en dit allemaal mee te mogen maken. Ook hoorden we deze week dat mijn ouders hier in september komen om mijn 40e verjaardag te komen vieren! Jippiee! Nu snel nadenken over een lijstje met dingen die we graag willen hebben. Veel dingen zijn niet te krijgen of erg duur. Zo zagen we dat speelgoed hier echt verschrikkelijk duur is! Sinterklaas zal dus waarschijnlijk maar karig zijn in vergelijk met de overvloed die we de afgelopen jaren hadden. Maar dat is niet erg want de meiden hebben al genoeg.

Eerste schooldag

Hier op Curacao beginnen de scholen wat vroeger dan in Nederland: gisteren was de eerste schooldag. Dit betekent dat we nu iedere ochtend om kwart over zes opstaan omdat de scholen hier al om half acht beginnen! Voordeel is wel dat ze om half één al weer vrij zijn.
Maar goed, het was dus best spannend. De eerste reactie van de meiden was: "wat klein!" Want Pipita (zo heet hun school) heeft maar 80 leerlingen en in de klas van Tinne en Nanna (groep 3 en 4 zijn gecombineerd) zitten maar 19 leerlingen. Wat mij gelijk opviel was dat er zo weinig meisjes in de klas zitten. Het afscheid ging soepel en toen ik ze om half één ophaalde renden ze naar buiten en riepen dat het leuk was!
Gelukkig maar.
Ons lijkt Pipita ook een leuke school. Ze hebben veel aandacht voor de emotionele ontwikkeling van het kind waar wij blij mee zijn want leren kunnen ze hun hele leven nog.

Voor Fay is het afscheid 's ochtends een stuk moeilijker. Dat had zij overigens in Nederland ook bij de creche. Daar heeft het zo'n twee jaar geduurd voordat ze niet meer aan ons been hing bij het afscheid. Benieuwd hoe lang het hier gaat duren...
Hier een leuke foto van Fay die probeert boos te kijken.


Gistermiddag waren we lekker thuis toen we opeens een beest in de douche van de kinderen zagen. Een nieuwsgierige baby-leguaan was ons huis binnengelopen. Wat een prachtige dieren! Het verschil met een hagedis is dat een leguaan veel hoger op zijn poten staat (hij loopt echt), hij heeft een hele lange staart en een mooie geschubte huid. Echt een prachtig dier dat de kinderen zonder angst oppakken.

Wat wonen we hier heerlijk hier met onze grote tuin en ons mooie zwembad. Als ik 's middags voorstel om naar het strand te gaan dan willen de kinderen meestal hier blijven. Ze hebben een leuke hut gebouwd onder een hangmat en zijn uren in de weer met bloemetjes plukken, de hut inrichten en spelen. En als ze het warm krijgen springen we allemaal in het zwembad. Ik kom hier eindelijk eens toe aan het lezen van boeken en geniet hier echt van. Ik ben al snel aan uitbreiding van mijn bibliotheek toe!

Volgende blog weer een vervolg op mijn verhaal over onze internet aansluiting en het gas (hebben we nog steeds niet!)

Sweety

Bijna iedereen heeft honden op Curacao. Niet noodzakelijkerwijs voor de gezelligheid, zoals in Nederland, maar om het erf te bewaken. Daarom is het de hoogste tijd dat ik wat over onze honden vertel. De meesten van jullie kennen Bello wel. Bello is die schattige boxerpup die wij nog in Nederland gekocht hadden en meegenomen hebben naar Curacao. Deze schattige boxerpup is nu een vervelende boxerpuber aan het worden!
Geen boterham of drinkbeker op een laag tafeltje is veilig voor deze slungel. Dat is nog niet zo problematisch want je zou zeggen dat iedere jonge hond dat doet. Maar Bello is vervolgens TOTAAL niet onder de indruk als je hem corrigeert en doet het vrolijk 1 minuut later weer. En laten we dan niet de moddersporen op de witte bank vergeten. Bello doet niets liever dan, na een afkoelende douche onder een tuinsproeier (die hier een paar keer per dag automatisch aanspringen) lekker tegen de witte banken te gaan liggen!! UITERMATE vervelend dus.
En mochten Bello's waakse kwaliteiten dit nog enigszins compenseren dan zouden wij een stuk milder zijn, maar daar laat hij ook nog aardig wat steken vallen.
Als wij thuis komen met de auto en het hek gaat open dan is Bello in geen velden of wegen te bekennen. Ligt ie waarschijnlijk lekker te slapen in het washok.


Nu is de titel van deze weblog "Sweety" en dat is de naam van onze andere hond hier op Curacao. Sweety woont bij ons huis en wij kregen haar er gewoon bij. Op zich is Sweety een "low maintenance" hond. Je hoeft niet op haar te letten, zij let wel op zichzelf, je moet haar alleen op gezette tijden eten geven en van vers water voorzien. Ook een aai over haar bol weet ze te waarderen hoewel ze wel wat bangig is aangelegd.
Sweety is al op de respectabele leeftijd van 14 jaar en dat kan je zien omdat ze nogal wat stijvig is als ze gaat liggen. Verder is ze ook niet zo levendig, misschien worden honden dat wel als ze te lang in de hitte lopen. Fay beweerde de eerste week steevast dat Sweety niet Sweety heette, maar Suffie. Op zich niet slecht bedacht vonden wij. Echter, Sweety zit opeens vol leven als ik haar 's avonds de restjes van tafel geef. Die mix ik dan maar met haar dure seniorenbrokken die wij hebben gekocht en die ze overdag nauwelijks eet. Dan springt ze als een jonge hond op en neer van enthousiasme. Die lekkere avondhapjes zorgen er nu voor dat Sweety mij de hele dag door trouw volgt bij iedere stap die ik zet. En 's avonds komt ze ook gezellig bij mij liggen.

Je zou zeggen dat het leuk voor de honden is dat ze met zijn tweeën zijn, maar niets is minder waar. Sweety negeert Bello volkomen en vindt Bello maar een druk beest dat moet opzouten en vooral niet te dicht in de buurt van haar bak moet komen. Bello daarentegen probeert in zijn jeugdige onbezonnenheid nog steeds toenadering te zoeken, wat hem iedere keer duur te staan komt.
Qua waakzaamheid wint Sweety het zeker van Bello want Sweety staat wel iedere keer bij het hek, maar we hebben ook haar nog niet op een blafje kunnen betrappen.
Enige waakzaamheid training is dus wel nodig! Heeft iemand nog tips?