Bijna iedereen heeft honden op Curacao. Niet noodzakelijkerwijs voor de gezelligheid, zoals in Nederland, maar om het erf te bewaken. Daarom is het de hoogste tijd dat ik wat over onze honden vertel. De meesten van jullie kennen Bello wel. Bello is die schattige boxerpup die wij nog in Nederland gekocht hadden en meegenomen hebben naar Curacao. Deze schattige boxerpup is nu een vervelende boxerpuber aan het worden!
Geen boterham of drinkbeker op een laag tafeltje is veilig voor deze slungel. Dat is nog niet zo problematisch want je zou zeggen dat iedere jonge hond dat doet. Maar Bello is vervolgens TOTAAL niet onder de indruk als je hem corrigeert en doet het vrolijk 1 minuut later weer. En laten we dan niet de moddersporen op de witte bank vergeten. Bello doet niets liever dan, na een afkoelende douche onder een tuinsproeier (die hier een paar keer per dag automatisch aanspringen) lekker tegen de witte banken te gaan liggen!! UITERMATE vervelend dus.
En mochten Bello's waakse kwaliteiten dit nog enigszins compenseren dan zouden wij een stuk milder zijn, maar daar laat hij ook nog aardig wat steken vallen.
Als wij thuis komen met de auto en het hek gaat open dan is Bello in geen velden of wegen te bekennen. Ligt ie waarschijnlijk lekker te slapen in het washok.
Nu is de titel van deze weblog "Sweety" en dat is de naam van onze andere hond hier op Curacao. Sweety woont bij ons huis en wij kregen haar er gewoon bij. Op zich is Sweety een "low maintenance" hond. Je hoeft niet op haar te letten, zij let wel op zichzelf, je moet haar alleen op gezette tijden eten geven en van vers water voorzien. Ook een aai over haar bol weet ze te waarderen hoewel ze wel wat bangig is aangelegd.
Sweety is al op de respectabele leeftijd van 14 jaar en dat kan je zien omdat ze nogal wat stijvig is als ze gaat liggen. Verder is ze ook niet zo levendig, misschien worden honden dat wel als ze te lang in de hitte lopen. Fay beweerde de eerste week steevast dat Sweety niet Sweety heette, maar Suffie. Op zich niet slecht bedacht vonden wij. Echter, Sweety zit opeens vol leven als ik haar 's avonds de restjes van tafel geef. Die mix ik dan maar met haar dure seniorenbrokken die wij hebben gekocht en die ze overdag nauwelijks eet. Dan springt ze als een jonge hond op en neer van enthousiasme. Die lekkere avondhapjes zorgen er nu voor dat Sweety mij de hele dag door trouw volgt bij iedere stap die ik zet. En 's avonds komt ze ook gezellig bij mij liggen.
Je zou zeggen dat het leuk voor de honden is dat ze met zijn tweeën zijn, maar niets is minder waar. Sweety negeert Bello volkomen en vindt Bello maar een druk beest dat moet opzouten en vooral niet te dicht in de buurt van haar bak moet komen. Bello daarentegen probeert in zijn jeugdige onbezonnenheid nog steeds toenadering te zoeken, wat hem iedere keer duur te staan komt.
Qua waakzaamheid wint Sweety het zeker van Bello want Sweety staat wel iedere keer bij het hek, maar we hebben ook haar nog niet op een blafje kunnen betrappen.
Enige waakzaamheid training is dus wel nodig! Heeft iemand nog tips?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten