Komen en gaan

Allereerst moet ik even kwijt dat ik natuurlijk schandalig laat ben met mijn blog! Maar ik heb een excuus, want vlak na mijn Sinterklaas verhaal crashte de harde schijf van mijn gloednieuwe VAIO. En omdat er Europese garantie op zit kon hij hier niet gemaakt worden. Dus moest ik wachten totdat Sven een weekje in Nederland zat. Dankzij de superservice van Sony kon hij hem aan het eind van zijn bezoek weer meenemen en heb ik nu een nieuwe harde schijf en ben ik helaas al mijn foto's van de eerste maanden kwijt! Maar gelukkig heb ik de blog om de higlights van ons eigen leven hier op Curacao te kunnen zien. En voor 2011 het goede voornemen om weer trouw te schrijven!

Vlak nadat Sven terugkwam begon de kerstvakantie en kregen we bezoek van Jessica, David en de kinderen. Dat was natuurlijk erg gezellig, maar ook superdruk.
Het was ontroerend om te zien hoe de kinderen de draad weer oppakten. Nanna en Eva waren onafscheidelijk en Fay en Laura gingen ook gelijk weer helemaal op in het samen spelen (en samen alle speelgoed uit de kasten trekken!).Gelukkig heeft het weer goed meegewerkt want we hebben heerlijke dagen op het strand gehad. Omdat we vakantie hadden hebben we ze niet laten delen in ons dagelijks leven van naar school gaan, zeilen en fietsen en op zich was dat wel jammer. Daarentegen hadden we natuurlijk wel alle tijd samen.


Ook superleuk was dat de familie Vanderstichele met kerst een klein weekje is geweest! Die hebben een vakantie in Suriname onderbroken om een weekje met ons op Curacao te spenderen. De kerstdagen waren we dus met 16 man (6 volwassenen en 10 kinderen) en dat was druk maar ook gezellig. Jammer is dat Henri op zijn korte bezoek aan Curacao dengue heeft opgelopen en nu thuis in Luxemburg ziek in bed ligt.

Met oud en nieuw konden we in alle rust terugblikken op een voor ons bewogen 2010. Terwijl de fammilie Lamas-Loureiro in het vliegtuig zat lagen wij redelijk uitgeteld op de bank met heerlijke oliebollen en een fles champagne.

Inmiddels is ons dagelijkse leven weer op gang gekomen en zitten we in ons ritme van naar school gaan, zwemmen, zeilen en fietsen. Het opstarten in 2011 kostte nog wat moeite want Sven was de eerste week erg ziek. We weten nog steeds niet of het een griep was of dengue, maar op zich maakt dat niet zoveel uit want aan beiden kan je niet veel doen behalve in je bed liggen en beter worden.

Vanmiddag komt Renate, onze trouwe oppas uit Nederland, voor twee weken bij ons logeren. Dit is voor de kinderen natuurlijk heerlijk want die zijn erg aan haar gehecht. Maar ook hebben ze inmiddels feilloos door dat alle bezoek cadeautjes voor ze meeneemt zodat ze uiterst enthousiast iedereen ontvangen.

Bon Bini Sinterklaas

Jammer voor de mensen in Nederland, want Sinterklaas is een week na aankomst alweer uit Nederland vertrokken om vandaag op Curacao aan te komen! Op zijn boot en met zo'n 50 pieten werd hij verwelkomd door duizenden enthousiaste eilandbewoners (en een enkele toerist). De intocht was enigszins anders als in Nederland: zo'n 30 graden Celcius, geen paard (in Nederland achtergebleven?), en begeleid door swingende muziek in plaats van de traditionele Sinterklaasliedjes.

Hier moesten we natuurlijk bij zijn, want wanneer maak je nou mee dat je de Sint echt vanuit volle zee aan ziet komen varen? Niet vaak, dus wij togen vanochtend al voor achten richting Otrobanda om de aankomst te bekijken. Je zou verwachten dat het Sinterklaasfeest een nogal witte aangelegenheid zou zijn maar niets is minder waar. Onze bruine mede-eilandbewoners waren ook massaal toegestroomd voor een waar volksfeest.



Ik had de afgelopen weken wel wat op de radio gehoord over de steeds weer terugkerende kritieken op Sinterklaas. Je kan ze zelf ook wel verzinnen: overblijfsel van kolonialisme, rolbevestiging van de donkere man in rol van slaafje..en eerlijk gezegd kan ik daar, in de context van dit eiland en haar geschiedenis, best inkomen.
Een paar weken geleden ben ik nog met Sybrandus en Tineke (mijn schoonouders, voor de iets minder ingevoerde lezer) naar het slavernijmuseum geweest en daar wordt je toch wel weer hard met je neus op de niet zo prettige historie van ons Nederlanders gedrukt.
Maar toch is sinterklaas kennelijk zo goed ingeburgerd op Curacao dat alle post-koloniale gevoelens door veel mensen opzij worden gezet om gewoon lekker met hun kinderen naar dit evenement te komen.

Wat overigens leuk is om te vermelden dat de pieten toch nog geschminkt worden, ondanks hun al donkere huid. Ook hadden ze geen zakken en pepernoten bij zich. Of dit bewust is weet ik niet, maar ik vermoed dat het schminken het wat "gespeelder" maakt. Sinterklaas was trouwens ook geschminkt, maar dan wit natuurlijk, wat hem er nogal ongezond deed uitzien. Gelukkig viel onze kinderen niets op aan dit schouwspel. Die zonnebrillen geven trouwens ook wel een grappig effect..

Sinterklaas werd, in plaats van op zijn paard Amerigo, rondgereden op een soort praalwagen waarop hij werd vergezeld door niemand minder dan premier Gerrit Schotte. Een andere minister had voor de eer bedankt wegens persoonlijke bezwaren tegen het fenomeen Sinterklaas maar kennelijk vond Gerrit Schotte het wel leuk om even naast de Sint in de schijnwerpers te staan. Ik vraag me persoonlijk af waarom dit nou nodig is, maar wellicht geeft het wat meer cachet aan dit hoge bezoek.
Ik had verwacht dat de meisjes wel zouden piepen dat Amerigo er niet bij was, maar dat viel mee. We hebben nl. de afgelopen weken alweer een aantal keren de films van "Het paard van Sinterklaas" gekeken ter voorbereiding op "de komst".

Na de tocht op de praalwagen gaat Sint op het Brionplein, dat is het grote plein naast de pontjesbrug, in een soort arena met tribunes alwaar er van alles gebeurd. Maar daar hebben wij maar niet aan meegedaan. Ten eerste moest je om daar een plekje op de tribune te bemachtigen, al rond 7 uur 's ochtends zijn, en ten tweede is dit programma helemaal in het Papiaments. Alle Nederlanders taaiden dan ook af en gingen in het Riffort lekker in de schaduw een kopje koffie drinken bij de Douwe Egberts winkel.

Vanavond mogen de meisjes dus lekker hun schoen zetten, want de Sint is in het land! Gelukkig hebben wij wel een schoorsteen, wat het voor de pieten gemakkelijk maakt om de cadeautjes inde schoenen te laten landen.

Andy Schleck rondemiss bij Beach Cross

Wat een geweldige middag hadden we gisteren! Als afsluiting van een echt wielerweekend op Curacao was er gisteren de Lions Dive Kids Beach Cross. Dat houdt in dat kinderen tot 14 jaar in allerhande leeftijdscategorieën over het strand gingen mountainbiken. Waar fiets je nou over het strand een wedstrijd? Een unieke belevenis met voor ons een fantastische afloop want Tinne werd op een geweldige manier eerste!

Tinne en Nanna deden mee met de jongste categorie 6/7 jaar. Jongens en meisjes startten door elkaar. We hadden goed geoefend, speciaal nog op het op- en afstappen van de fiets want door het mulle zand moeten ze best vaak van de fiets springen en een stuk lopen. Ook hadden ze donderdag op het strand getraind met het Wannabike team. Verder hadden we goed gegeten en gedronken voor de wedstrijd. Een optimale voorbereiding dus. En dat heeft gewerkt want onze kinderen gingen als een speer!
En met de aanmoedigingen van pake en oma die er nog steeds zijn vlogen ze natuurlijk over het parcours.

Beiden hadden een slechte start maar na een half rondje lag Tinne al als tweede meisjes en na anderhalf rondje lag ze ruim eerste. Sterker nog: ze lag overall derde wat inhoudt dat ze ook alle jongens (op twee na) had ingehaald. Die ruime voorsprong hield ze gemakkelijk vast.

Nanna ging ook geweldig want als jongste van het deelnemersveld weerde ze zich kranig en ze had een heel spannend duel met een meisje waar ze de vorige wedstrijd nog van verloor. Maar onze Nanna is een echte doorzetter en wist haar in de laatste ronde door een goede loopactie op achterstand te zetten. Ook een jongetje van 7 jaar uit de klas van Tinne en Nanna werd door Nanna verslagen!
Helaas was het voor haar net niet genoeg om in de prijzen te vallen maar ze kreeg wel een prachtige herinneringsmedaille.


Als klap op de vuurpijl werden de prijzen uitgereikt door de bekende profwielrenners die op het eiland zijn voor de Amstel Curacao Race. En Tinne kreeg de prijs van niemand minder dan Andy Schleck. Voor de niet-wielren-liefhebbers: deze meneer was het afgelopen jaar tweede in de Tour de France. Dus geen kleine jongen.
En Tinne maakte hem nog aan het blozen!!



Overigens was de race voor de profs en de vele toerrijders die zaterdag had moeten plaatsvinden afgelast vanwege een plotseling opkomende onweersbui die wederom met veel regen gepaard ging. De organisatie kon de veiligheid op het parcours niet waarborgen en was genoodzaakt de race af te blazen! Op zondag werd er een soort criterium gereden van een uur.

Veel toerrijders waren speciaal voor deze race uit Nederland overgekomen! Ook Ernst, de man van Monique (een oud collega van mij van IFF). Een grote teleurstelling dus.
Sven had op het laatste moment ook besloten om mee te doen (vrijdagavond bij de borrel). Hij zou op mijn mountainbike het 80 km lange parcours fietsen. Ik zag er wel wat tegenop want hij had immers niet getraind en zou op een te kleine fiets fietsen zonder toeclips (of hoe noem je die dingen tegenwoordig?). Wat dat betreft was ik er niet rouwig om dat het niet doorging... Sven heeft nog wel lekker gemountainbiked met wat andere gasten die ook voor niets aan de start waren verschenen. Achteraf vond hij het eigenlijk ook niet zo erg want hem is een gevecht in de achterhoede bespaard gebleven. En hoe moet je dat dan aan je dochters uitleggen?

Al met al was het een superleuk weekend en we zitten nu nog na te genieten samen met pake en oma die er deze week nog zijn. We maken nog plannen voor deze week om zoveel mogelijk leuke dingen te doen zonder ons door het tegenvallende weer te laten demotiveren.

Oh ja, de kelder stroomt nog steeds vol met water en we blijven iedere dag pompen om het niveau laag te houden. Maar wel net een chloortabletje uit het zwembad erin gegooid want het ruikt niet zo fris en we moeten ook voorkomen dat het een bron van muggen wordt. Tsja, de tropen.

Tomas

Afgelopen maandag was het heerlijk stralend zomerweer. Lekker zonnetje, lekker windje. Toen we Fay ophaalden van Kleutervreugd zei juffrouw Jenny dat het weer zou gaan omslaan en liet op internet een enorme depressie zien die eraan zat te komen. Orkaan Tomas was het afgelopen weekend ruim boven ons langs gegaan dus dit was dan de staart. Aangezien we niet veel vertrouwen hebben in de weersvoorspellingen hier namen we het met een korrel zout. Immers, als je naar de lucht keek was er helemaal niets aan de hand: strakblauw met een paar kleine wolkjes!

Tsja, dat pakte wel wat anders uit. 's avonds begon het met regenen en onweren en niet zo'n klein beetje! En anders dan bij de vorige hevige buien bleef het rondhangen en ging het door tot diep in de nacht. Gek genoeg zou je verwachten bij een tropische storm dat het ook hard zou waaien maar het waaide eigenlijk nauwelijks. Binnen hadden we het redelijk onder controle, mede omdat Sven af en toe op het dak ging om de afvoer weer leeg te scheppen. We hebben wel vele emmers weggedweild, maar het was te doen.

Minder leuk was dat 's nachts de stroom uitviel. Het werd nogal warm in de slaapkamer en ik deed daarom de buitendeur maar open want buiten was het behoorlijk afgekoeld door al die regen. Dat had ik beter niet kunnen doen want we hadden gelijk een invasie van muggen! Bye bye nachtrust.

Na een nacht met weinig slaap toch maar vroeg opgestaan om de kinderen naar school te brengen, optimistisch als we waren...we werden al snel gebeld door Daniella (bevriende moeder) die zei dat de school dicht was. Jippiieeee, de kinderen hebben "tropische-storm-vrij" in plaats van "ijs-vrij". Omdat Sven thuis ook niet kon werken heb ik hem naar Vredenberg (e-zone) gebracht. Daar zouden ze vast wel stroom en internet hebben.
Dat klopte maar de weg ernaar toe liet ons zien dat deze tropische bui wel wat erger had toegeslagen dan alle vorige. Wegen waren afgesloten. Vele auto's waren weggedreven en lagen in de berm in kolkende stromen water. Nogmaals waren wij blij met onze SUV die zo lekker hoog op de wielen staat!

Op Vredenberg hoorde Sven het verhaal van vriendin Liesbeth die in het lager gelegen gedeelte aan de Blauwduifweg (vlakbij ons) woont. Haar auto was weggedreven, haar huis was overspoeld door een vloedgolf toen ergens anders een muur was doorgebroken. Alles vies en kapot, echt heel erg naar. Ook Henk en Myra zaten weer onder de modder die van de helling vanuit de tuin van de buren recht hun huis in stroomde. Zij zitten nu een week in een resort terwijl hun huis wordt schoongemaakt.

Anyway, wij zijn lekker met de kinderen naar het museum gegaan en hebben 's middags Sven weer van Vredenberg opgehaald. Toen we thuis kwamen wachtte ons echter een verassing. Tinne hoorde water stromen en al snel kwamen we erachter dat er water door de muren in de kelder naar binnenliep! En met behoorlijke kracht want er stond al zo'n 30 cm! Nu horen we dat iedereen met een kelder daar water in krijgt, dus op zich geen verassing, voor ons echter wel want we hadden onze stereo uit Nederland daar staan. We vonden gelukkig een pomp maar die bleek het helaas niet te doen. Gisteren konden we van onze poolmeneer een andere pomp lenen - deed het ook niet!! Gelukkig konden we 's avonds een pomp lenen van vrienden die al klaar waren met pompen (in hun hele huis stond 40 cm water) en dat was maar goed ook want het water was gestegen tot over een meter en kwam bijna bij de stopcontacten!! Nu staat de pomp te draaien maar het duurt echt heel lang want het is een enorme kelder dus wij denken dat er wel zo'n 25 kuub water in staat. En waarschijnlijk krijgen we het niet droog want het grondwater is nog steeds heel hoog dus het loopt er zo weer in.

Maar verder prijzen wij ons gelukkig met ons droge huis want er zijn mensen die er veel erger aan toe zijn. Hieronder een foto van de juffen van Kleutervreugd waar ook veel water stond.


Ik heb hier een video die gemaakt is door defensie, kijk mee en huiver.

Joop Zoetemelk

Pfff, wat is het al weer lang geleden dat ik de laatste blog heb geschreven en wat hebben we al weer veel gedaan! Ik heb wel een excuus want de airco in Sven zijn kantoor is al twee weken stuk en normaal gesproken genoot ik van een paar uurtjes koelte tijdens het schrijven. Maar dat is nu niet zo en heb ik gelijk een stuk minder aandrang om een stukje te schrijven! Slecht hè?

De airco zou gerepareerd worden maar de reparatiemeneer kan nogal moeilijk aan de onderdelen komen en roept iedere keer: manjana, manjana! Uit wanhoop heeft Sven nu gezegd dat ze dan maar een nieuwe moeten installeren want voor hem is het ook niet echt prettig om in de warmte te moeten werken. Uiteindelijk zijn ze na wat druk zetten van Sven op zaterdagochtend gekomen. Kijk, dat doen ze dan ook wel weer hier. En nu zit ik heerlijk in de koelte dit stukje af te maken.

Gelukkig hadden we de afgelopen twee weken genoeg afleiding want Sybrandus en Tineke (Svens ouders) zijn er! Wat een feest! We nemen ze op sleeptouw op ons overvolle programma.

Zo zijn ze afgelopen weekend meegeweest naar de eerste mountainbike wedstrijd van Tinne en Nanna. Na een paar keer trainen vonden we dat ze maar gelijk mee moesten doen. Dat wilden ze wel (pff, want dat is niet altijd vanzelfsprekend bij de dames). Maar wat was het een succes! Erg interessant om te zien hoe ze het doen want dit is voor het eerst dat ze aan een echte wedstrijd meedoen waar je moe wordt en je eigen grenzen tegenkomt. Ze gingen er echt voor! Twee rondjes van anderhalve kilometer moesten ze fietsen. Dat klinkt niet veel, maar bij 30 graden is dat echt best een heel eind. En wat hadden ze rode koppies! Vantevoren hadden we echte fietsoutfits met sponsoring en al van de club (Wannabike) voor ze gekocht inclusief camelbacks (van die rugzakken met water). Dat maakt het allemaal ook heel echt natuurlijk! Het tweede rondje leverde wel wat problemen op en een kleine aanvaring tussen vader en oudste dochter, maar uiteindelijk werd Tinne tweede!! Onze eigen Joop Zoetemelk. Wat waren we trots op haar! En ook op Nanna trouwens want met haar (net) zes jaar was ze de jongste van de hele groep en ook zij heeft zich van haar beste kant laten zien door er echt voor te gaan en door te zetten. Vol trots stond Tinne op een echt podium en kon ze op school haar medaille laten zien!

Verder is Nanna afgelopen vrijdag afgezwommen voor haar diploma B! Helemaal super dat pake en oma er nu bij konden zijn want die waren niet in Nederland bij het afzwemmen voor A en dat was toen wel een beetje verdrietig. Wel fijn dat Nanna zo'n goede basis in Nederland had gekregen met het zwemmen want als je ziet hoe de kinderen hier over het algemeen zwemmen dan is dat niet al te best. Het afzwemmen ging wel echt op zijn Curacaos. Zwemjuf Ineke had een kleine selectie van A, B en C afzwemmers geselecteerd en die gingen tegelijk het water in. Dit gaf nogal wat verwarring ("hoeveel baantjes heb ik nou gezwommmen?") en botsingen ("nee, je moet in baan 2 terugzwemmen!"). Verder was Ineke voordat het hele feest begon nog aan het bellen met de examinator die er nog niet was. Maar goed, hij was onderweg dus begonnen ze maar vast. En inderdaad, een kwartier na aanvang kwam de examinator ook nog kijken.. Uiteindelijk zijn alle kindjes geslaagd en Nanna was heel trots en blij met haar diploma!

Oh ja, ik zou het al bijna vergeten, want het is alweer enige weken geleden, maar Tinne heeft ook haar eerste zeilwedstrijd gehad bij de zeilclub. Vantevoren moesten ze een eigen knopenbord maken (je weet wel, zo'n houten bord waar zeilknopen op zitten).
Bij iedere wedstrijd die ze doen op de club krijgen ze een plaatje en een knoop om er op te plakken dus dat bord gaat de hele zeilcarriere mee! Slim bedacht om kinderen te stimuleren aan wedstrijdjes mee te doen. Het was een hele leuke dag waarbij Sven ook nog meedeed aan de ouderrace in een optimist en prompt tweede werd! Vooral zijn stuurtechniek, vooroverleunend met het roer tussen de billen geklemd, werd met veel enthousiasme ontvangen door alle toeschouwers. Maar ja, wat wil je als je zo lang bent.

Tussen alle wedstrijden en trainingen door gaan we ook nog wat bezienswaardigheden af of even gezellig ergens borrelen. Iedere dag staat er wel wat leuks op het programma. Morgen heeft Nanna haar eerste verjaardagsfeestje bij een klasgenootje. Heel leuk bij een strandtent, Hooks Hut. Ben benieuwd. Hopelijk helpt haar dit om nog meer hier geïntegreerd te raken en wat van haar heimwee af te raken want daar heeft Nanna nog steeds het meeste last van. Ze mist haar vriendinnetjes uit Nederland heel erg en heeft de stille wens dat we snel weer terug naar Nederland gaan. Als ik dan vertel dat wij het hier zo fijn vinden omdat we zoveel tijd samen met hun hebben dan helpt dat (helaas) niet echt. Ik denk dat kinderen (en sommige volwassenen trouwens ook) in hun hoofd een ideaalbeeld creëren van hoe het in Nederland is en daar dan naar verlangen. Juf Jenny (van Kleutervreugd) vertelde ons een verhaal van een gezin met een dochter van 10 die na een jaar nog steeds zo graag terug wilde dat haar ouders alles weer opgezegd hebben om voor haar weer naar Nederland te gaan. Eenmaal terug in Nederland zei ze doodleuk na twee maanden: "zo, nu wil ik wel weer naar Curacao". Het kost gewoon tijd dit proces, dat hoor ik ook van andere ouders. En het is soms verdrietig voor haar maar wij proberen haar in ieder geval zo gelukkig mogelijk te laten zijn hier.
Tinne staat wat pragmatischer in het leven en vindt het allemaal wel prima hier hoewel ze wel tegen me zei laatst dat ik wel weer mocht gaan werken en dat ze best een oppas wilden, als ze maar wel leuk was net als Renate! Tsja, dat zet je als moeder wel aan het denken.

9-10-10

Bij ons was het hoogtepunt van de week niet 10-10-10, maar 9-10-10 omdat dat de verjaardag van Nanna is! Overigens werd 10-10-10 niet heel uitbundig gevierd hier op het eiland, volgens mij was er alleen op het Brionplein in de stad een nogal saaie bijeenkomst en wat muziek. Wel waren Willem Alexander en Maxima er wat op zich wat extra feestelijkheid aan de dag gaf. De nieuwe regering had na de verkiezingen al gelijk aangegeven dat ze het budget voor de activiteiten terug brachten van 500,000 NAF naar 100,000 NAF. Er heerst nogal wat onzekerheid over de nieuwe status van Curacao (wat gaat het ons brengen, hoeveel heeft Nederland nog steeds in de melk te brokkelen?). Desondanks is het denk ik wel goed als je een dergelijke stap echt viert.

Maar goed, wij hadden ook wat te vieren! Nanna werd namelijk 6 jaar! Op vrijdag gaven we een kinderfeestje voor de kindjes uit de klas plus Sylvana die op bezoek was uit Nederland. En het was geslaagd. Na het taart eten en het knutselen van een schatkist konden de kinderen met een spel bij het zwembad echte gouden munten verdienen voor hun schatkist. Met name de jongetjes waren erg fanatiek! Leuk om te zien hoe Tinne en Nanna al geïntegreerd zijn in het leven hier met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. En stuk voor stuk zijn het leuke kinderen. Het weer werkte ook mee, want er is plotsklaps een einde gekomen aan de natte periode en de zon schijnt en de wind waait weer volop!

De echte verjaardag was op zaterdag en na de dag begonnen te zijn met het uitpakken van de vele cadeaus (inclusief die van opa en oma en Jessica en David) was het tijd om te skypen met de familie. Normaal gesproken was een verjaardagsfeest bij ons altijd een enorme familiehappening waarbij we meestal met 20 man sterk aan de borrel zaten. En het spijt me jongens om het te zeggen, maar we vonden het eigenlijk wel lekker rustig zo!
We hebben heerlijk met zijn vijfen in het zwembad gespeeld, daarna pannekoeken gegeten en we zijn geëindigd op het strand met een prachtige zonsondergang. Wat wil je nog meer op je verjaardag?

Oh ja, afgelopen donderdag hebben Tinne en Nanna voor het eerst gemountainbiked. En ze vonden het ontzettend leuk! Mede dankzij de leuke meester die het leidde. Met name Nanna is echt fanatiek en ze wil zo snel mogelijk meedoen met een wedstrijd.
Wij hebben haar een echt fietsshirt en broek en een camelback (zo'n rugzak waar je uit kan drinken) beloofd als ze het volhoudt. Er zitten ook twee jongetjes van school op moutainbiken: Finn (groep 4) en Willem Pedro (groep 5), beide naast Tinne op de foto.

En om de week af te sluiten zijn we gisteren nog wezen zeilen op het Spaanse water. Wat een prachtige omgeving! Dit is echt uniek en we zullen dit zeker nog eens doen (ook leuk met bezoek). Bovendien kon Tinne het zeilen nog even oefenen want volgend weekend heeft ze haar eerste wedstrijd!

Oh ja, deze vonden we in de tuin. Groot hè?

Bezoek!

Vorige week heb ik me wat verdiept in andere weblogs van mensen hier op het eiland. En wat blijkt? Een jaar tot drie jaar houdt men het vol en dan komt de sleet erin. Want om iedere keer weer hetzelfde te vertellen: "we zijn naar strand zusenzo geweest, we hebben gebarbecuet, etc." is natuurlijk niet heel verassend en 'entertaining'. Althans, dat denken wij, verwende eilandbewoners. Toch waren er van de stoppende bloggers veel familieleden in Nederland die het jammer vonden dat ze stopten. Kennelijk verveelt dit soort verhalen ons hier op het eiland op een gegeven moment maar vinden mensen in het koude Nederland het toch wel interessant.

Ik zal proberen wat variatie aan te brengen in mijn blogs. Naast de nodige updates over het wel en wee van de familie - want daar lezen jullie het uiteindelijk voor - zal ik ook wat proberen te vertellen over het leven in het algemeen op dit mooie eiland. Dit niet alleen te uwer vermaak, maar ook om bij mezelf de spirit er wat in te houden!


Maar goed, de titel van deze blog was: bezoek. En ons bezoek deze week zijn: Petra en Sylvana!! Sylvana is de beste vriendin van Tinne uit Nederland en Sylvana is hier op familiebezoek want haar vader kwam van Curacao. Het leuke hiervan is dat wij samen met hun nu ook een kijkje nemen in het leven van 'echte' Curacaose mensen. Zo zijn we zaterdag toen Petra en Sylvana aankwamen naar oma Cecilia gegaan. Die woont aan de weg richting westpunt in een huis met een groot erf eromheen. Daar lopen allerhande dieren rond. Ook heeft ze een aantal honden die, op zijn Curacaos, de hele dag in een hok zitten. Petra en Sylvana zaten te puffen want ze waren net aangekomen en moeten dus nog wennen aan de hitte en de muggen die er momenteel nogal veel zijn.
De volgende dag zijn we naar Porto-Marie geweest met hun. Terwijl we er naartoe reden kwamen we toevallig langs de weg oom Roy (broer van de vader van Sylvana) en een oudoom tegen! Roy verbouwt groenten en fruit en heeft ook ergens een plek waar hij grote houtskoolovens heeft. Niet dat hij hiervan leeft hoor, hij is in het dagelijks leven kaakchirurg, maar hij vindt het gewoon prettig om in zijn vrije tijd veel op het land te zijn.
Petra en Sylvana logeren bij de oudste broer: Ciro (of Siro) en zijn vrouw Richeline. Die wonen in een prachtig huis aan het Spaanse water. De hele familie doet het erg goed.
Morgen daat Sylvana met ons mee naar een dolfijnenmiddag in het Seaquarium en nu is Tinne met ze mee naar het strand.

Verder heeft Nanna afgelopen weekend haar tweede tand er zelf uit getrokken!! Stoer hè? Voor mensen die niet zo goed tegen bloed kunnen, niet naar beneden scrollen voor de foto.
We zijn deze week bezig met de voorbereidingen van Nanna's verjaardag. Vrijdag heeft ze haar feestje en alle kinderen uit groep 3 zijn uitgenodigd (dat zijn er maar zeven) en nog de meisjes uit groep 4 (dat zijn er twee). En Sylvana komt natuurlijk ook!

Dit is ons eerste verjaardagsfeestje hier op Curacao dus ik heb de kunst niet af kunnen kijken. Volgens mij wordt er over het algemeen flink uitgepakt. Er zijn allerhande bedrijven die kinderentertainment verzorgen. Zo was er op het schoolfeest van alles geregeld en dat doen de ouders niet, zoals in Nederland, zelf maar alles wordt gehuurd. Springkussen, schminken, knutselen. Alles is geregeld. Ook het hockeytournooi waar Sven aan meedeed was voorzien van uitgebreid kinder-entertainment-programma.
Maar goed, in overleg met Nanna gaan we het feestje doen zoals we in Nederland ook gedaan zouden hebben: taart eten, knutselen, spelletjes doen (snoephappen), zwemmen (nieuw programmaonderdeel vergeleken met Nederland) en schminken. Ik heb mijn schminkdoos meegenomen en ga daarmee maar aan de slag. Ook Nederlands: we organiseren een borrel voor de ouders na afloop. Dit is ook in ons belang want dat geeft on de gelegenheid om de andere ouders wat beter te leren kennen. Geen idee of dit gebruikelijk is hier, ik denk het niet, dus ik ben benieuwd hoeveel animo hiervoor is.

In mijn vorige blog had ik het over Henk en Myra en de pech die ze hadden met hun zoontje Stef die in het ziekenhuis terecht kwam. Voor de geïnteresseerden: het gaat een stuk beter weer met ze.

Klagen over het weer?

Wat een week hadden we hier op Curacao! Het zal een troost zijn voor de mensen in Nederland die te maken hebben met een vroeg invallende herfst dat het weer hier ook enige wisselvalligheid kent. Iedere dag hebben we te maken gehad met onweer en fikse buien. Zodanig dat de mensen hier al beginnen te klagen over het weer en wat dat betreft lijkt het eigenlijk wel een beetje op Nederland. Gelukkig schijnt de zon ook volop tussendoor en dan schieten de temperaturen weer door tot boven de 30 graden, maar zonder wind en met al dat vocht is het wel even puffen af en toe.
Waar ik normaal de was buiten hang met de zekerheid dat die binnen 2 uur droog is duurt het nu vaak een hele dag, mits er natuurlijk geen bui tussendoor komt waardoor het droogproces weer opnieuw kan beginnen.
En ja, we hadden ook weer volop lekkage maar daar raken we nu al aan gewend. En als het nou alleen de regen was dan viel het nog wel mee, maar bij de nattigheid komen de MUGGEN!
Gelukkig bouwen de kinderen al iets van resistentie op tegen de muggenbeten waardoor hun benen er niet meer als krentenbroodjes uitzien en veel spuiten en smeren helpt gelukkig ook. Al met al is het allemaal overkomelijk en konden we vandaag heerlijk genieten van een zonnig stranddagje aan Lagun.

Anderen zijn minder fortuinlijk. Zo hebben nieuwe kennissen van ons, Henk en Myra en hun kinderen Maud en Stef minder geluk. Zij zijn nog maar kort op het eiland en hun kinderen liepen dus nog rond op hun gespikkelde beentjes. Daarbij kwam dat hun huis ondergelopen was in het regengeweld. Nu hadden ze weinig schade want ze hebben nog geen meubels, maar toch niet prettig natuurlijk. Op veel plekken op het eiland is niet zo goed nagedacht over afwatering en door de tropische buien was hun huis ondergelopen. Er was een grote modderstroom die van de tuin van de buren recht hun porch en woonkamer inliep. Ook hadden ze na de buien enorme last van muggen en dat werd zo erg dat hun zoontje Stef van 3 jaar nu opgenomen is in het ziekenhuis met een bacteriële infectie! Tsja, de tropen slaan gelijk keihard in. Naast de andere opstartproblemen die ze hebben (internet weigert, geen meubels) maakt dat dat ze het nu even niet zo zien zitten. Het enige opbeurende dat we konden zeggen is dat het vanaf nu alleen nog maar beter kan gaan.

Ondertussen gaan wij vrolijk door en kijken uit naar het volgende bezoek: Sylvana, het beste vriendinnetje van Tinne uit Nederland en haar moeder Petra komen volgend weekend op Curacao en daar kijken we natuurlijk erg naar uit! Helemaal nadat het bezoek van mijn ouders niet doorging vanwege de gezondheid van mijn vader.

Verder zijn we alweer bezig met het dromen over allerhande projecten: kopen we ooit die bouwval aan de Pietermaai om op te knappen tot een prachtig monumentaal pand aan zee? Of gaan we roeiboten uit Nederland over laten komen om hier een roeiclub te beginnen op het Spaanse water? Ook kijkt Sven of er mogelijkheden zijn in de sustainable energy markt. Want zou het niet ideaal zijn om veel meer gebruik te maken van zonne-energie hier op het eiland? Ook zouden elektrische auto's hier het goed kunnen doen: want een actieradius van 160 km is natuurlijk ruim voldoende voor dit eiland en dan kan je auto lekker thuis weer aan de (door zonne-energie gepowerde) oplader...
Jullie zien het: wat dat betreft niets veranderd in huize Rusticus, veel plannen. Nu is de vraag natuurlijk: welke gaat het worden? Ongetwijfeld kan ik in de volgende weblog berichten over een ander nieuw plan en welk van de hierboven genoemde is afgevallen. Reacties?

Pipita 15 jaar!

15 jaar geleden is een aantal ouders die bezorgd waren over de kwaliteit van het onderwijs op Curacao een eigen school begonnen. Dat was natuurlijk een riskante onderneming en getuigde van veel durf. Op Curacao heerste (en heerst nu nog) een schoolcultuur waarbij kinderen niet gestimuleerd worden om zelf dingen te ontdekken. Ook krijgen jonge kinderen al bergen met huiswerk mee. Kinderen vroegen niets in de klas. En op de vraag of ze alles begrepen hadden wat er werd uitgelegd antwoordde iedereen braaf ja, ook al begrepen ze er niets van. Het begon allemaal in een woonhuis en wat dat betreft heel vergelijkbaar met het verhaal van de Agatha Snellenschool waar onze kinderen in Utrecht op zaten. Alleen is die school zo'n 100 jaar ouder!

Wij vinden Pipita vooral een hele leuke school. De kinderen gaan er iedere dag met plezier heen. Ook zijn we erg onder de indruk van de kwaliteit van het onderwijs. Met veel toewijding wordt een pittig onderwijsprogramma gedraaid maar door de kleine groepen krijgen de kinderen veel persoonlijke aandacht. We zien dat Nanna het heel erg goed doet in groep 3 en dat terwijl er in Nederland twijfels waren of ze wel naar groep 3 had gekund. Ook Tinne doet het erg goed, maar dat was in Nederland ook al zo.

Afgelopen weekend wat het schoolfeest voor het 15-jarig bestaan en dat was heel erg leuk! Er is weken naartoe geleefd door de kinderen. Zo hebben alle leerlingen hun eigen gezicht vereeuwigd op de buitenmuur van de school - dat kan als je maar 85 leerlingen hebt. En hebben ze een prachtig schoollied ingestudeerd. Op de feestdag waren er allerhande activiteiten en een borrel en bbq voor de ouders. Voor ons ook een goede gelegenheid om te integreren!

Nog even over de zeilles: Tinne zeilt al helemaal alleen in haar optimist! Nanna is gestopt want die was toch nog wat te klein ervoor. Iedere week is het zeilen een superleuke activiteit waar we met zijn allene heengaan. Wij zitten lekker aan de kant met een biertje met andere ouders te kletsen, Nanna en Fay spelen in het water en Tinne is aan het zeilen.
Is het niet een prachtig plaatje om in zo'n omgeving dit te kunnen doen? Met dank aan Vera voor de foto's.

Déjà vu

Je hebt het wel eens, van die momenten dat je denkt: dit heb ik al eerder meegemaakt.
Het overkwam mij net toen ik met emmers in de weer was in de keuken.
Wat is er aan de hand? Ik berichtte dit weekend nog over het mooie weer en hoe warm en droog het nu is. Vanochtend kwam aan de droogte een eind met een gigantische tropische regenbui! We hebben al eerder regenbuien hier meegemaakt maar deze versloeg alle voorgaande grandioos.

Blij ben ik met onze SUV die zo lekker hoog op zijn wielen staat, want ik was vanochtend op pad en moest me op de terugweg door straten die in kolkende rivieren waren veranderd heenploegen. Helaas zijn onze slicks iets minder regenproof, maar door de snelheid aan te passen hebben we het overleefd.

Blij ben ik voor de tuin want die kon best een plens water gebruiken. Tot nog toe wordt iedere regenbui door ons met gejuich ontvangen. Zelfs de kinderen roepen in koor: "Goed voor de tuin hè mama?"

Blij ben ik voor de deepwell (onze put in de tuin waarmee we sproeien en het zwembad bijvullen) want daar begon de bodem van in zicht te reken volgens mij.

Minder blij ben ik met de waterdichtheid van ons landhuis. En hier begint het déjà vu gedeelte: want lag ik ook niet op mijn knieën in de keuken in Utrecht het laatste weekend voor vertrek? Nu is het trouwens niet alleen de keuken die lekt, ook in de kinderslaapkamers staat een laagje water. Maar snel de deur dichtgetrokken - dat zien we straks wel weer.


Andere leuke bijkomstigheid is dat het zwembad gelijk weer tot de rand is gevuld. Knap hè? Een regenbui van een uur en je hebt weer 5 centimeter water erbij in je zwembad!

Lieve volgers: biedt dit bericht enige troost na al het slechte weer in Nederland?

Politiek enzo

Jullie denken in Nederland dat je formatieperikelen hebt: hier op Curacao kunnen ze er ook wat van. Alleen heten de hoofdpersonen hier niet Rutte, Verhagen en Wilders maar Schotte, De Jongh-Elhage en Godett.
Vorige week vrijdag waren hier de eilandsraad verkiezingen en dat was een behoorlijke happening. Ook al mochten we niet stemmen, we hebben toch geprobeerd ons een beetje te verdiepen in de lokale politieke perikelen. Eigenlijk konden we er niet omheen want in de aanloop kwamen we al enkele keren vast in het verkeer vanwege weer een grote bijeenkomst. Ook rijdt iedereen hier met vlaggetjes van de partij waarop je stemt op de auto rond. En de kinderen vonden ook regelmatig van die polsbandjes met een partij erop. Zo loopt Tinne met een geel PAR bandje om haar pols. Toen wij haar vertelden dat deze partij 'gewonnen' had was ze natuurlijk apetrots!

Eigenlijk draait alles hier om 10-10-10. Dat is de datum dat Curacao een onafhankelijke status binnen het koninkrijk gaat krijgen. Om die status te bereiken moest er een tijd geleden gestemd worden in de eilandsraad om de zgn. staatsregeling. Dit is een soort grondwet voor het nieuwe Curacao. Deze verklaring moest met 2/3 meerderheid aangenomen worden. De oppositie zag de kans schoon om tegen te stemmen, hoewel er inhoudelijk geloof ik weinig op aan te merken valt, zodat er vlak voor 10-10-10 verkiezingen zouden komen. Hierdoor hoopten ze dat de machtsverhoudingen zouden wijzigen en de kersverse regering van het onafhankelijk Curacao een ander (lees: hun eigen) gezicht zou krijgen.
De oppositie werd hier aangevoerd door Gerrit Schotte, een charismatische man van in de dertig die al meerdere partijen heeft gehad, ook meerdere bedrijven en gesteund wordt (financieel) door ene Robbie DosSantos. Deze Robbie heeft veel geld verdiend met loterijen en je ziet ook overal op het eiland loketten met "Robbie's lottery" erop. Want naast Het is algemeen bekend dat zodra Gerrit aan de macht kan komen hij Robby een nationale loterij belooft.
Tsja, zo schijnt dat hier te werken.

Vorige week vrijdag was het zover: de verkiezing. Dit betekent dat de helft van het eiland dicht is en vrij heeft en de andere helft heeft 's middags vrij. Ik kwam hier pas tussen de middag achter en moest dus halsoverkop boodschappen doen want om 2 uur ging de supermarkt dicht! Er zijn vele borrels en optochten en eigenlijk is het één groot feest!
Hoewel de PAR (nu ook de grootste partij) een zetel heeft gewonnen heeft de coalitie haar meerderheid verloren. In totaal hebben 6 partijen zetels in de raad. Drie daarvan zitten in de huidige coalitie, de andere drie bezitten dus nu een krappe meerderheid van 11 van de 21 zetels. Het formatieproces is nu in volle gang en het ziet ernaar uit dat de oppositie de PAR (hoewel gewonnen en hoewel de grootste) buiten spel gaat zetten.
Mark Rutte, pas op dat je je dit ook niet laat gebeuren!!

Genoeg gepraat over politiek. Ik kreeg al berichten van volgers dat ze meer wilden horen over het mooie weer hier om de boel in Nederland een beetje op te vrolijken met zonnige verhalen! En dat terwijl ik dacht dat al die verhalen jullie wel snel de keel uit zouden hangen.

Het is nog steeds mooi weer. Sterker nog, het is hier momenteel heel erg warm. De temperatuur loopt op tot zo'n 35 graden, maar erger nog is dat de wind af en toe wegvalt. Dit heeft te maken met tropische stormen elders in de Carriben. Deze week raasde er een tropische storm langs Sint Maarten en dan wordt het hier praktisch windstil en erg heet. We vluchten dan overdag vaak even met zijn allen in Sven zijn hok/kantoor omdat de airco daar lekker aanstaat. Gelukkig hebben we ons zwembad om lekker af te koelen.

De eerste bezoekers komen al langs! Donderdagavond waren Wendy en Tom bij ons. Wendy heeft ooit voor Icemedia gewerkt en ze is hier met haar vriend Tom op vakantie. Het was heel gezellig en de kinderen waren helemaal excited! En vrijdag heeft Sven Rudy opgehaald van Hato. Rudy werkt voor Esprinto en komt hier een weekje werken. Niet slecht toch?
Ook hebben we deze week voor het eerst een oppas gehad voor de kinderen. Niet dat we wild zijn gaan stappen, want we hadden ouderavond van school.
We zijn enorm onder de indruk van Pipita, de school, het programma, de inzet van het bestuur en met name van juf Wilma (de juf van Tinne en Nanna). Wij zijn erg blij dat ze op deze school zitten. Het niveau is minimaal zo goed als op de Agatha Snellen en wij vermoeden dat het zelfs wel hoger ligt. We vallen met onze neus in de boter want dit jaar bestaat Pipita 15 jaar en er staan allerhande festiviteiten op het programma, waaronder een groot feest op 18 september! Ook gaat juf Wilma in april trouwen, dus onze meisjes hebben alweer een trouwende juf!

Toch was er na de ouderavond nog heel even tijd voor een biertje en we zijn snel nog naar De Heeren geweest. Daar stonden zingende barvrouwen te bedienen, echt superleuk! Voor herhaling vatbaar zo'n avondje uit dus, gaan we vaker doen.

Oh ja, na al heel wat keren bbq-en hebben we allerhande bbq vlees uitgeprobeerd. Aangezien bbq-en hier een nationale hobby is zijn er veel soorten gemarineerd vlees verkrijgbaar. Bij onze kinderen zijn de "spareribs Curacao style" toch wel favoriet en die worden dan ook tot op het bot afgekloven (zie foto Fay). Echte kinderen van hun moeder!

Strand

De eerste vraag die veel mensen aan ons stellen is: "Wonen jullie vlakbij het strand?" Ik moet dan altijd even nadenken want op Curacao woon je natuurlijk nooit ver van het strand. Maar als je de kaart van Curacao voor ogen hebt dan wonen we precies in het midden en dan wonen we dus niet vlakbij het strand.

Op een tropisch eiland is het strand natuurlijk heel belangrijk. Je hebt ze in allerlei verschillende vormen hier op Curacao en we hebben er nu al een flink aantal bezocht. Zo heb je het bekende Mambo Beach. Dat is een strand aan de zuidkant van het eiland dat heel populair is. Er zijn winkels, restaurants, je kan er loungen, er is live muziek in de avond. En vooral: het is er heel Nederlands. Het is ook de standplaats van Dolfijn fm, ons favoriete radiostation. Tijdens kerst en oud en nieuw kan je er genieten van optredens van o.a. Jan Smit en Gerard Joling (zo Nederlands is het er!)
Mambo Beach is niet een natuurlijk strand. Het is namelijk een aantal jaren geleden opgespoten, maar het is er wel fijn. Wij zitten vaak met de kinderen op het strand van Lions Dive Resort dat naast Mambo Beach ligt. Er is veel schaduw, het is naast het seaquarium en je kan er ook leuk snorkelen.
Veel lokalen zal je daar niet zien.

Dan heb je ook Porto-Marie. Dat is een vrij smal strand ten westen van Willemstad. Voor ons een half uur rijden. Je rijdt dan langs Jan Kok waar je veel flamingo's ziet. HEt is een leuk strand dat eigenlijk altijd wel druk is. Je betaalt voor de ligstoelen maar dat weerhoudt ook veel lokalen niet om er naartoe te gaan. Er is een leuk restaurant waar je heerlijk kan eten en je kan er ook leuk duiken want er is een rif vlak voor het strand. Regelmatig zie je duikers het water in lopen. Hier zijn we met de familie Landesz geweest.

Dan heb je de stranden waar wat minder toeristen komen, zoals Lagun en Grote Knip. Die zijn nog wat verder naar het westen, voor ons zo'n drie kartier tot een uur rijden. Dat zijn hele mooie stranden met heerlijk zacht zand. Er zijn echter geen faciliteiten zoals restaurants en je hoeft dus ook niet te betalen.
Vorige week zondag waren we op grote Knip. Het was er om 9 uur 's ochtends al reuze druk! Alle picknicktafels waren bezet en hele grote Antiliaanse families doen daar hun favoriete bezigheid: BBQ-en! Het is ongelovelijk de hoeveelheden eten en drinken die ze meenemen! Gelukkig is vlees hier op Curacao goedkoop (en lekker!).
Je moet je voorstellen dat de meeste mensen hier niet de luxe hebben zoals wij van een eigen zwembad. Deze mensen zijn aangewezen op het strand om even af te koelen en lekker te zwemmen.

Gisteren waren we op Lagun, een kleine natuurlijke baai. Ik vind dit het mooiste strandje dat er is. Het is er heel vriendelijk en je kan er prachtig snorkelen. Er woont een aantal schildpadden in de baai die gevoert worden door de vissers die hier met hun bootjes aan land komen. Daarom blijven die schildpadden daar en ze zijn redelijk tam, dus je kan ze gewoon aaien! Dat hebben de kinderen gisteren dan ook gedaan. Ook hebben ze bij het snorkelen een zeepaardje gezien. Na het zwemmen hebben we deze Baracuda gekocht van een visser die we 's avonds hebben gefileerd en opgegeten (althans, de helft, de rest ligt in de vriezer).


Oh ja, de kinderen hebben deze week voor het eerst zeilles gehad. Dat doe je aan het Spaanse Water. Daar is een leuke zeilschool met optimisten voor de kinderen. Tinne en Nanna vonden het heel leuk en voor ons was het ook geen straf om met een Amstel Bright in de schaduw naar het water te staren. Gezellig wat kletsen met de andere ouders. Ze hebben in de eerste les nog niet gezeild, alleen geroeid. Hopelijk vinden ze het als ze echt gaan zeilen ook nog leuk, want het waait hier best hard!