Joop Zoetemelk

Pfff, wat is het al weer lang geleden dat ik de laatste blog heb geschreven en wat hebben we al weer veel gedaan! Ik heb wel een excuus want de airco in Sven zijn kantoor is al twee weken stuk en normaal gesproken genoot ik van een paar uurtjes koelte tijdens het schrijven. Maar dat is nu niet zo en heb ik gelijk een stuk minder aandrang om een stukje te schrijven! Slecht hè?

De airco zou gerepareerd worden maar de reparatiemeneer kan nogal moeilijk aan de onderdelen komen en roept iedere keer: manjana, manjana! Uit wanhoop heeft Sven nu gezegd dat ze dan maar een nieuwe moeten installeren want voor hem is het ook niet echt prettig om in de warmte te moeten werken. Uiteindelijk zijn ze na wat druk zetten van Sven op zaterdagochtend gekomen. Kijk, dat doen ze dan ook wel weer hier. En nu zit ik heerlijk in de koelte dit stukje af te maken.

Gelukkig hadden we de afgelopen twee weken genoeg afleiding want Sybrandus en Tineke (Svens ouders) zijn er! Wat een feest! We nemen ze op sleeptouw op ons overvolle programma.

Zo zijn ze afgelopen weekend meegeweest naar de eerste mountainbike wedstrijd van Tinne en Nanna. Na een paar keer trainen vonden we dat ze maar gelijk mee moesten doen. Dat wilden ze wel (pff, want dat is niet altijd vanzelfsprekend bij de dames). Maar wat was het een succes! Erg interessant om te zien hoe ze het doen want dit is voor het eerst dat ze aan een echte wedstrijd meedoen waar je moe wordt en je eigen grenzen tegenkomt. Ze gingen er echt voor! Twee rondjes van anderhalve kilometer moesten ze fietsen. Dat klinkt niet veel, maar bij 30 graden is dat echt best een heel eind. En wat hadden ze rode koppies! Vantevoren hadden we echte fietsoutfits met sponsoring en al van de club (Wannabike) voor ze gekocht inclusief camelbacks (van die rugzakken met water). Dat maakt het allemaal ook heel echt natuurlijk! Het tweede rondje leverde wel wat problemen op en een kleine aanvaring tussen vader en oudste dochter, maar uiteindelijk werd Tinne tweede!! Onze eigen Joop Zoetemelk. Wat waren we trots op haar! En ook op Nanna trouwens want met haar (net) zes jaar was ze de jongste van de hele groep en ook zij heeft zich van haar beste kant laten zien door er echt voor te gaan en door te zetten. Vol trots stond Tinne op een echt podium en kon ze op school haar medaille laten zien!

Verder is Nanna afgelopen vrijdag afgezwommen voor haar diploma B! Helemaal super dat pake en oma er nu bij konden zijn want die waren niet in Nederland bij het afzwemmen voor A en dat was toen wel een beetje verdrietig. Wel fijn dat Nanna zo'n goede basis in Nederland had gekregen met het zwemmen want als je ziet hoe de kinderen hier over het algemeen zwemmen dan is dat niet al te best. Het afzwemmen ging wel echt op zijn Curacaos. Zwemjuf Ineke had een kleine selectie van A, B en C afzwemmers geselecteerd en die gingen tegelijk het water in. Dit gaf nogal wat verwarring ("hoeveel baantjes heb ik nou gezwommmen?") en botsingen ("nee, je moet in baan 2 terugzwemmen!"). Verder was Ineke voordat het hele feest begon nog aan het bellen met de examinator die er nog niet was. Maar goed, hij was onderweg dus begonnen ze maar vast. En inderdaad, een kwartier na aanvang kwam de examinator ook nog kijken.. Uiteindelijk zijn alle kindjes geslaagd en Nanna was heel trots en blij met haar diploma!

Oh ja, ik zou het al bijna vergeten, want het is alweer enige weken geleden, maar Tinne heeft ook haar eerste zeilwedstrijd gehad bij de zeilclub. Vantevoren moesten ze een eigen knopenbord maken (je weet wel, zo'n houten bord waar zeilknopen op zitten).
Bij iedere wedstrijd die ze doen op de club krijgen ze een plaatje en een knoop om er op te plakken dus dat bord gaat de hele zeilcarriere mee! Slim bedacht om kinderen te stimuleren aan wedstrijdjes mee te doen. Het was een hele leuke dag waarbij Sven ook nog meedeed aan de ouderrace in een optimist en prompt tweede werd! Vooral zijn stuurtechniek, vooroverleunend met het roer tussen de billen geklemd, werd met veel enthousiasme ontvangen door alle toeschouwers. Maar ja, wat wil je als je zo lang bent.

Tussen alle wedstrijden en trainingen door gaan we ook nog wat bezienswaardigheden af of even gezellig ergens borrelen. Iedere dag staat er wel wat leuks op het programma. Morgen heeft Nanna haar eerste verjaardagsfeestje bij een klasgenootje. Heel leuk bij een strandtent, Hooks Hut. Ben benieuwd. Hopelijk helpt haar dit om nog meer hier geïntegreerd te raken en wat van haar heimwee af te raken want daar heeft Nanna nog steeds het meeste last van. Ze mist haar vriendinnetjes uit Nederland heel erg en heeft de stille wens dat we snel weer terug naar Nederland gaan. Als ik dan vertel dat wij het hier zo fijn vinden omdat we zoveel tijd samen met hun hebben dan helpt dat (helaas) niet echt. Ik denk dat kinderen (en sommige volwassenen trouwens ook) in hun hoofd een ideaalbeeld creëren van hoe het in Nederland is en daar dan naar verlangen. Juf Jenny (van Kleutervreugd) vertelde ons een verhaal van een gezin met een dochter van 10 die na een jaar nog steeds zo graag terug wilde dat haar ouders alles weer opgezegd hebben om voor haar weer naar Nederland te gaan. Eenmaal terug in Nederland zei ze doodleuk na twee maanden: "zo, nu wil ik wel weer naar Curacao". Het kost gewoon tijd dit proces, dat hoor ik ook van andere ouders. En het is soms verdrietig voor haar maar wij proberen haar in ieder geval zo gelukkig mogelijk te laten zijn hier.
Tinne staat wat pragmatischer in het leven en vindt het allemaal wel prima hier hoewel ze wel tegen me zei laatst dat ik wel weer mocht gaan werken en dat ze best een oppas wilden, als ze maar wel leuk was net als Renate! Tsja, dat zet je als moeder wel aan het denken.