Thuis

Bij een verhuizing horen natuurlijk ook spullen. Deze hadden we al een paar weken voordat we vertrokken in een container laten doen. Dat was op zich een hele onderneming: uitzoeken wat je mee wilt, alles goed inpakken en met een busje naar Moerdijk rijden. Alles zou diezelfde week nog op de boot gaan en ruim voordat we aan zouden komen op het eiland zijn.
Nu was het achteraf niet zo ruim, maar de spullen kwamen ongeveer de dag aan dat wij landden. Vervolgens moest alles ingeklaard worden. Dat wil zeggen: alle papieren naar de douane en invoerrechten bepalen. Al met al hebben wij dus een week na aankomst onze spullen. 's Ochtends kwam er een truckje voorrijden met twee mannen die alles naar binnen gesjouwd hebben. Alles was er alleen was er toch het een en ander gesneuveld. Het fietsje van Fay, het bed van Tinne en wat borden. Maar goed, de pret niet gedrukt..het grote uitpak en in-elkaar-zet spel kon beginnen.
Nu had ik voordat we gingen op advies van Gerda, onze makelaar, veel ingeslagen bij de IKEA - "want er is echt niets fatsoenlijks te krijgen hier". Dit tot grote vreugde van Sven. Gelukkig kwam Stefan, Sven's clubgenoot die hier op vakantie was, ons helpen!
Want het is echt geen pretje om in die hitte over een gebruiksaanwijzing en honderen pieletjes te staan.
Sven heeft me vervloekt om mijn aankoopdriften! Maar gelukkig staat alles nu en hij geeft eerlijk toe dat het toch wel allemaal veel leuke spullen zijn. En hij meent het volgens mij echt.

Hierbij wat foto's van ons huis van binnen voor de liefhebbers:







Al met al is het nu een echt thuis geworden.

Afgelopen zaterdag gingen Stefan, Danielle, Max en Peter weer terug naar Nederland en Sven heeft ze naar het vliegveld gebracht. Gek genoeg kwam toen pas echt het gevoel dat we hier wonen. Wij kunnen nu iedere dag genieten van het mooie weer en het zwemmen.
Ook hebben we een family pass gekocht voor het seaquarium, wat betekent dat we het hele jaar altijd erin kunnen. De kinderen vinden het er fantastisch dus het is ook gewoon leuk om voor een of twee uurtjes naartoe te gaan.
Hier een foto van Tinne die een haai aait.

Tinne doet, zoals ook in Nederland, niets liever dan allerhande diertjes opsporen op het strand. Ze maakt dan ook veel indruk bij iedereen op het strand met enge krabben en zee-egels die ze opvist en aan iedereen laat zien. Momenteel zitten we iedere middag bij het strand van Lions Dive waar ze al vriendinnetjes maakt met de kinderen die daar op vakantie zijn.


Nog even voor de mensen die dit interessant vinden (Bert!): het is een Toyota 4runner geworden. Een SR5 uit 2005, benzine en maar 60,000 op de teller. Je zou zeggen dat dat normaal is op zo'n klein eiland, maar niets is minder waar: er wordt hier verschrikkelijk veel gereden. Er zijn veel auto's die 50,000 per jaar rijden!! Dat reed ik ook in mijn BMW van Utrecht naar Meppel op en neer iedere dag en dat was echt veel, dus hoe ze dat hier voor elkaar krijgen is mij een raadsel.

Tot de volgende keer!