Joop Zoetemelk

Pfff, wat is het al weer lang geleden dat ik de laatste blog heb geschreven en wat hebben we al weer veel gedaan! Ik heb wel een excuus want de airco in Sven zijn kantoor is al twee weken stuk en normaal gesproken genoot ik van een paar uurtjes koelte tijdens het schrijven. Maar dat is nu niet zo en heb ik gelijk een stuk minder aandrang om een stukje te schrijven! Slecht hè?

De airco zou gerepareerd worden maar de reparatiemeneer kan nogal moeilijk aan de onderdelen komen en roept iedere keer: manjana, manjana! Uit wanhoop heeft Sven nu gezegd dat ze dan maar een nieuwe moeten installeren want voor hem is het ook niet echt prettig om in de warmte te moeten werken. Uiteindelijk zijn ze na wat druk zetten van Sven op zaterdagochtend gekomen. Kijk, dat doen ze dan ook wel weer hier. En nu zit ik heerlijk in de koelte dit stukje af te maken.

Gelukkig hadden we de afgelopen twee weken genoeg afleiding want Sybrandus en Tineke (Svens ouders) zijn er! Wat een feest! We nemen ze op sleeptouw op ons overvolle programma.

Zo zijn ze afgelopen weekend meegeweest naar de eerste mountainbike wedstrijd van Tinne en Nanna. Na een paar keer trainen vonden we dat ze maar gelijk mee moesten doen. Dat wilden ze wel (pff, want dat is niet altijd vanzelfsprekend bij de dames). Maar wat was het een succes! Erg interessant om te zien hoe ze het doen want dit is voor het eerst dat ze aan een echte wedstrijd meedoen waar je moe wordt en je eigen grenzen tegenkomt. Ze gingen er echt voor! Twee rondjes van anderhalve kilometer moesten ze fietsen. Dat klinkt niet veel, maar bij 30 graden is dat echt best een heel eind. En wat hadden ze rode koppies! Vantevoren hadden we echte fietsoutfits met sponsoring en al van de club (Wannabike) voor ze gekocht inclusief camelbacks (van die rugzakken met water). Dat maakt het allemaal ook heel echt natuurlijk! Het tweede rondje leverde wel wat problemen op en een kleine aanvaring tussen vader en oudste dochter, maar uiteindelijk werd Tinne tweede!! Onze eigen Joop Zoetemelk. Wat waren we trots op haar! En ook op Nanna trouwens want met haar (net) zes jaar was ze de jongste van de hele groep en ook zij heeft zich van haar beste kant laten zien door er echt voor te gaan en door te zetten. Vol trots stond Tinne op een echt podium en kon ze op school haar medaille laten zien!

Verder is Nanna afgelopen vrijdag afgezwommen voor haar diploma B! Helemaal super dat pake en oma er nu bij konden zijn want die waren niet in Nederland bij het afzwemmen voor A en dat was toen wel een beetje verdrietig. Wel fijn dat Nanna zo'n goede basis in Nederland had gekregen met het zwemmen want als je ziet hoe de kinderen hier over het algemeen zwemmen dan is dat niet al te best. Het afzwemmen ging wel echt op zijn Curacaos. Zwemjuf Ineke had een kleine selectie van A, B en C afzwemmers geselecteerd en die gingen tegelijk het water in. Dit gaf nogal wat verwarring ("hoeveel baantjes heb ik nou gezwommmen?") en botsingen ("nee, je moet in baan 2 terugzwemmen!"). Verder was Ineke voordat het hele feest begon nog aan het bellen met de examinator die er nog niet was. Maar goed, hij was onderweg dus begonnen ze maar vast. En inderdaad, een kwartier na aanvang kwam de examinator ook nog kijken.. Uiteindelijk zijn alle kindjes geslaagd en Nanna was heel trots en blij met haar diploma!

Oh ja, ik zou het al bijna vergeten, want het is alweer enige weken geleden, maar Tinne heeft ook haar eerste zeilwedstrijd gehad bij de zeilclub. Vantevoren moesten ze een eigen knopenbord maken (je weet wel, zo'n houten bord waar zeilknopen op zitten).
Bij iedere wedstrijd die ze doen op de club krijgen ze een plaatje en een knoop om er op te plakken dus dat bord gaat de hele zeilcarriere mee! Slim bedacht om kinderen te stimuleren aan wedstrijdjes mee te doen. Het was een hele leuke dag waarbij Sven ook nog meedeed aan de ouderrace in een optimist en prompt tweede werd! Vooral zijn stuurtechniek, vooroverleunend met het roer tussen de billen geklemd, werd met veel enthousiasme ontvangen door alle toeschouwers. Maar ja, wat wil je als je zo lang bent.

Tussen alle wedstrijden en trainingen door gaan we ook nog wat bezienswaardigheden af of even gezellig ergens borrelen. Iedere dag staat er wel wat leuks op het programma. Morgen heeft Nanna haar eerste verjaardagsfeestje bij een klasgenootje. Heel leuk bij een strandtent, Hooks Hut. Ben benieuwd. Hopelijk helpt haar dit om nog meer hier geïntegreerd te raken en wat van haar heimwee af te raken want daar heeft Nanna nog steeds het meeste last van. Ze mist haar vriendinnetjes uit Nederland heel erg en heeft de stille wens dat we snel weer terug naar Nederland gaan. Als ik dan vertel dat wij het hier zo fijn vinden omdat we zoveel tijd samen met hun hebben dan helpt dat (helaas) niet echt. Ik denk dat kinderen (en sommige volwassenen trouwens ook) in hun hoofd een ideaalbeeld creëren van hoe het in Nederland is en daar dan naar verlangen. Juf Jenny (van Kleutervreugd) vertelde ons een verhaal van een gezin met een dochter van 10 die na een jaar nog steeds zo graag terug wilde dat haar ouders alles weer opgezegd hebben om voor haar weer naar Nederland te gaan. Eenmaal terug in Nederland zei ze doodleuk na twee maanden: "zo, nu wil ik wel weer naar Curacao". Het kost gewoon tijd dit proces, dat hoor ik ook van andere ouders. En het is soms verdrietig voor haar maar wij proberen haar in ieder geval zo gelukkig mogelijk te laten zijn hier.
Tinne staat wat pragmatischer in het leven en vindt het allemaal wel prima hier hoewel ze wel tegen me zei laatst dat ik wel weer mocht gaan werken en dat ze best een oppas wilden, als ze maar wel leuk was net als Renate! Tsja, dat zet je als moeder wel aan het denken.

9-10-10

Bij ons was het hoogtepunt van de week niet 10-10-10, maar 9-10-10 omdat dat de verjaardag van Nanna is! Overigens werd 10-10-10 niet heel uitbundig gevierd hier op het eiland, volgens mij was er alleen op het Brionplein in de stad een nogal saaie bijeenkomst en wat muziek. Wel waren Willem Alexander en Maxima er wat op zich wat extra feestelijkheid aan de dag gaf. De nieuwe regering had na de verkiezingen al gelijk aangegeven dat ze het budget voor de activiteiten terug brachten van 500,000 NAF naar 100,000 NAF. Er heerst nogal wat onzekerheid over de nieuwe status van Curacao (wat gaat het ons brengen, hoeveel heeft Nederland nog steeds in de melk te brokkelen?). Desondanks is het denk ik wel goed als je een dergelijke stap echt viert.

Maar goed, wij hadden ook wat te vieren! Nanna werd namelijk 6 jaar! Op vrijdag gaven we een kinderfeestje voor de kindjes uit de klas plus Sylvana die op bezoek was uit Nederland. En het was geslaagd. Na het taart eten en het knutselen van een schatkist konden de kinderen met een spel bij het zwembad echte gouden munten verdienen voor hun schatkist. Met name de jongetjes waren erg fanatiek! Leuk om te zien hoe Tinne en Nanna al geïntegreerd zijn in het leven hier met nieuwe vriendjes en vriendinnetjes. En stuk voor stuk zijn het leuke kinderen. Het weer werkte ook mee, want er is plotsklaps een einde gekomen aan de natte periode en de zon schijnt en de wind waait weer volop!

De echte verjaardag was op zaterdag en na de dag begonnen te zijn met het uitpakken van de vele cadeaus (inclusief die van opa en oma en Jessica en David) was het tijd om te skypen met de familie. Normaal gesproken was een verjaardagsfeest bij ons altijd een enorme familiehappening waarbij we meestal met 20 man sterk aan de borrel zaten. En het spijt me jongens om het te zeggen, maar we vonden het eigenlijk wel lekker rustig zo!
We hebben heerlijk met zijn vijfen in het zwembad gespeeld, daarna pannekoeken gegeten en we zijn geëindigd op het strand met een prachtige zonsondergang. Wat wil je nog meer op je verjaardag?

Oh ja, afgelopen donderdag hebben Tinne en Nanna voor het eerst gemountainbiked. En ze vonden het ontzettend leuk! Mede dankzij de leuke meester die het leidde. Met name Nanna is echt fanatiek en ze wil zo snel mogelijk meedoen met een wedstrijd.
Wij hebben haar een echt fietsshirt en broek en een camelback (zo'n rugzak waar je uit kan drinken) beloofd als ze het volhoudt. Er zitten ook twee jongetjes van school op moutainbiken: Finn (groep 4) en Willem Pedro (groep 5), beide naast Tinne op de foto.

En om de week af te sluiten zijn we gisteren nog wezen zeilen op het Spaanse water. Wat een prachtige omgeving! Dit is echt uniek en we zullen dit zeker nog eens doen (ook leuk met bezoek). Bovendien kon Tinne het zeilen nog even oefenen want volgend weekend heeft ze haar eerste wedstrijd!

Oh ja, deze vonden we in de tuin. Groot hè?

Bezoek!

Vorige week heb ik me wat verdiept in andere weblogs van mensen hier op het eiland. En wat blijkt? Een jaar tot drie jaar houdt men het vol en dan komt de sleet erin. Want om iedere keer weer hetzelfde te vertellen: "we zijn naar strand zusenzo geweest, we hebben gebarbecuet, etc." is natuurlijk niet heel verassend en 'entertaining'. Althans, dat denken wij, verwende eilandbewoners. Toch waren er van de stoppende bloggers veel familieleden in Nederland die het jammer vonden dat ze stopten. Kennelijk verveelt dit soort verhalen ons hier op het eiland op een gegeven moment maar vinden mensen in het koude Nederland het toch wel interessant.

Ik zal proberen wat variatie aan te brengen in mijn blogs. Naast de nodige updates over het wel en wee van de familie - want daar lezen jullie het uiteindelijk voor - zal ik ook wat proberen te vertellen over het leven in het algemeen op dit mooie eiland. Dit niet alleen te uwer vermaak, maar ook om bij mezelf de spirit er wat in te houden!


Maar goed, de titel van deze blog was: bezoek. En ons bezoek deze week zijn: Petra en Sylvana!! Sylvana is de beste vriendin van Tinne uit Nederland en Sylvana is hier op familiebezoek want haar vader kwam van Curacao. Het leuke hiervan is dat wij samen met hun nu ook een kijkje nemen in het leven van 'echte' Curacaose mensen. Zo zijn we zaterdag toen Petra en Sylvana aankwamen naar oma Cecilia gegaan. Die woont aan de weg richting westpunt in een huis met een groot erf eromheen. Daar lopen allerhande dieren rond. Ook heeft ze een aantal honden die, op zijn Curacaos, de hele dag in een hok zitten. Petra en Sylvana zaten te puffen want ze waren net aangekomen en moeten dus nog wennen aan de hitte en de muggen die er momenteel nogal veel zijn.
De volgende dag zijn we naar Porto-Marie geweest met hun. Terwijl we er naartoe reden kwamen we toevallig langs de weg oom Roy (broer van de vader van Sylvana) en een oudoom tegen! Roy verbouwt groenten en fruit en heeft ook ergens een plek waar hij grote houtskoolovens heeft. Niet dat hij hiervan leeft hoor, hij is in het dagelijks leven kaakchirurg, maar hij vindt het gewoon prettig om in zijn vrije tijd veel op het land te zijn.
Petra en Sylvana logeren bij de oudste broer: Ciro (of Siro) en zijn vrouw Richeline. Die wonen in een prachtig huis aan het Spaanse water. De hele familie doet het erg goed.
Morgen daat Sylvana met ons mee naar een dolfijnenmiddag in het Seaquarium en nu is Tinne met ze mee naar het strand.

Verder heeft Nanna afgelopen weekend haar tweede tand er zelf uit getrokken!! Stoer hè? Voor mensen die niet zo goed tegen bloed kunnen, niet naar beneden scrollen voor de foto.
We zijn deze week bezig met de voorbereidingen van Nanna's verjaardag. Vrijdag heeft ze haar feestje en alle kinderen uit groep 3 zijn uitgenodigd (dat zijn er maar zeven) en nog de meisjes uit groep 4 (dat zijn er twee). En Sylvana komt natuurlijk ook!

Dit is ons eerste verjaardagsfeestje hier op Curacao dus ik heb de kunst niet af kunnen kijken. Volgens mij wordt er over het algemeen flink uitgepakt. Er zijn allerhande bedrijven die kinderentertainment verzorgen. Zo was er op het schoolfeest van alles geregeld en dat doen de ouders niet, zoals in Nederland, zelf maar alles wordt gehuurd. Springkussen, schminken, knutselen. Alles is geregeld. Ook het hockeytournooi waar Sven aan meedeed was voorzien van uitgebreid kinder-entertainment-programma.
Maar goed, in overleg met Nanna gaan we het feestje doen zoals we in Nederland ook gedaan zouden hebben: taart eten, knutselen, spelletjes doen (snoephappen), zwemmen (nieuw programmaonderdeel vergeleken met Nederland) en schminken. Ik heb mijn schminkdoos meegenomen en ga daarmee maar aan de slag. Ook Nederlands: we organiseren een borrel voor de ouders na afloop. Dit is ook in ons belang want dat geeft on de gelegenheid om de andere ouders wat beter te leren kennen. Geen idee of dit gebruikelijk is hier, ik denk het niet, dus ik ben benieuwd hoeveel animo hiervoor is.

In mijn vorige blog had ik het over Henk en Myra en de pech die ze hadden met hun zoontje Stef die in het ziekenhuis terecht kwam. Voor de geïnteresseerden: het gaat een stuk beter weer met ze.