Vakantie als je op Curacao woont

Als je in Nederland woont leef je altijd erg naar vakanties toe. Het weer, de drukte met je werk, allemaal redenen om op je vakantie lekker te genieten van al die andere dingen die het leven te bieden heeft. Meestel boekte ik gelijk na de zomervakantie (die wij altijd in Nederland doorbrachten op de boot) al de kerstvakantie naar de zon en de laatste jaren was dat Curacao. De voorpret is namelijk al het halve genieten!

Daarom ben ik sinds we hier wonen erg geïnteresseerd waar mensen op Curacao naartoe gaan op vakantie. Vele gesprekken heb ik gevoerd met mensen die hier al lang wonen. Want waar ga je naartoe op vakantie als je thuis een vakantie-oord is met de mooiste stranden en het lekkerste weer dat je kan verzinnen.

Verbaasd was ik te horen dat mensen heel erg veel op vakantie gaan naar: Bonaire! En wat doen ze daar dan? Nou, naar het strand gaan dus. En Bonaire schijnt echt heeel anders te zijn als Curacao. Nou, wij zijn er nog niet geweest maar een weekendje gaan we zeker proberen.

Verder is een erg populaire bestemming: Nederland. Logisch want veel mensen gaan daar op familiebezoek. Vaak worden die vakanties afgedaan als een verplicht nummer en niet erg rustgevend. Hoewel veel mensen ook wel weer kunnen genieten van het koele klimaat. Met name in de warme maanden hier (augustus en september).

Populair voor weekend tripjes is Miami. Niet voor kinderen, maar meer voor de ouders om te shoppen en uit te gaan. Want winkelen is niet echt fantastisch hier en in Amerika heb je alles en is het zo goedkoop voor ons eilandbewoners!

Met kinderen gaan mensen ook veel naar Suriname om de jungle in te gaan. Dit schijnt heel erg leuk te zijn. Maar favoriet onder gezinnen zijn met stip: Disneyworld in Orlando en Cruisen! Volgens velen zijn dat de twee vakanties die je zeker moet doen als je hier woont. Het verbaasde mij enigszins want ik had verwacht dat mensen meer naar Latijns Amerika gaan vanuit hier omdat je daar dichtbij zit, maar dat valt eigenlijk best tegen. Ik hoor nooit iemand die naar Brazilië is geweest.

Sven zijn ideale vakantie is een zeilboot huren en eilandhoppen in de noordelijke Cariben. Maar omdat de kinderen en ik aangaven dat we dat toch wel saai vonden, je zit immers de hele dag op zo'n boot te dobberen, hebben we besloten dan maar naar Disneyworld te gaan! In Europa waren we al fervente Disneygangers dus dit walhalla op het gebied van Disney moesten we echt meemaken!

De voorbereiding was best lastig want het aanbod van hotels en parken is gigantisch en je kan er gewoon helemaal geen wijs uit worden. Maar goed, uiteindelijk is het gelukt. De carnavalsvakantie was de enige optie voor ons (alle andere vakanties hebben we bezoek of zitten we in Nederland) en daarom gingen we de vrijdag voordat de vakantie begon al met het vliegtuig naar Miami.

De vlucht is al een beleving op zich. We vlogen met Inselair, een lokale Curacaose maatschappij. En die hebben tijdens de vlucht een raffle (daar zijn de mensen hier dol op). Dan kan je je eigen vlucht terug winnen. En dat deden we dus prompt! Wij waren de gelukkige winnaars van een retourtje Miami. Die gaan Sven en ik later deze zomer gebruiken om met zijn tweeën een weekendje Miami te doen.

Verder was het een heerlijke vakantie. We hadden een prachtige huurauto, een minivan die echt niet zo mini was....een soort ruim uitgevallen Chrysler voyager. De kinderen vonden het een superauto. En onderweg naar Orlando al genieten van Florida. Wat was het weer eens heerlijk om in de geciviliseerde wereld rond te rijden. Als je op een eiland als Curacao woont raak je gewend aan het leven hier: gaten in de wegen, troep op straat, shabby winkeltjes. Dan is een verblijfje in de VS alsof je in het walhalla rondloopt. Alles is even mooi en nieuw en schoon.

Maar goed, zeven dagen Disney was lang, maar ook erg leuk. We hebben echt bijna alles gezien en alle leuke attracties gedaan en de kinderen (en wij ook) hebben genoten van de achtbanen, de supermooie shows, de vriendelijke mensen en de geweldige details en aandacht waarmee die parken gemaakt zijn.

Nu dus alvast nadenken over onze volgende trip in de regio.
Ik denk dat we eerst eens een weekendje Bonaire zullen doen (later dit jaar) en we zullen ook wel eens cruisen, maar eerst zullen we met Sven de discussie over de zeiltocht maar weer eens aangaan..

Natuurlijk op de foto met de aap met de moeilijke naam!

Even lunchen op een bankje met meegenomen broodjes ipv friet (je blijft Nederlands)


Fay "en vogue"

In de achtbaan in de nagebouwde Himalaya in Nepal!

In de bek van Bruce!

GreenTown here we come!

De afgelopen weken waren nogal hectisch voor ons.
Sven heeft de lancering gedaan van GreenTown Curacao en daarmee alle kranten en zelfs de radio gehaald. De lancering was door middel van een presentatie voor een select gezelschap in het Kura Hulanda Hotel, gehost door Jacob Gelt Dekker.
Doel van de avond was het lanceren van GreenTown Curacao, een stichting die een toekomstvisie voor het gebied van de Isla ontwikkelt. De opkomst was goed maar de reacties waren nog beter: GreenTown werd met veel enthousiasme onthaald door het publiek. Men kon geld doneren en steun betuigen. In mijn vorige blog heb ik al uit de doeken gedaan hoe wij over de Isla denken. Interessanter is nog wat in de toekomst te doen met dit gebied.


Zo zal het er uit gaan zien!

GreenTown moet de eerste zero-emission stad in het Caribisch gebied worden. Volledige draaiend op groene energie met meer dan 10,000 banen voor mensen hier op Curacao. Ook zullen de inkomsten voor het land significant hoger zijn dan momenteel. Voor mensen die meer willen weten: volg GreenTown op facebook:

Jeannette Rusticus vindt dit leuk

GreenTown Curacao

Maak je Vind ik leuk-Badge

Het is nu zaak om de communicatie op gang te houden. Na de lancering volgde al snel een gesprek met premier Schotte van Curacao en vandaag spreken ze met de Vertegenwoordiging van Nederland op Curacao. Toen wij voor het eerst van de Vertegenwoordiging hoorden dachten we dat het ging om verkopers van het één of ander, maar die naïviteit ligt inmiddels achter ons. De Vertegenwoordiging is een soort ambassade van Nederland hier en vertegenwoordigt de Nederlandse regering. Verlengde van minister Donner van Binnenlandse zaken. Doel van de meeting vandaag is om in maart bij de minister aan tafel te komen.

Ook hebben ze in maart een afspraak met Wubbo Ockels die hun vervolgens in contact moet brengen met niemand minder dan Al Gore. Yes, they're aiming high!
Voor de mensen die nog dachten dat GreenTown een soort bezigheidstherapie voor Sven was: niet dus.

Bijkomend voordeel is dat wij nu lekker snel geïntegreerd raken op het eiland. Nu is het eiland zowieso al klein, maar momenteel weet iedereen wat GreenTown Curacao is. En als Sven er over vertelt is iedereen geïnteresseerd en heeft een mening of een persoonlijke ervaring te delen. Nooit gedacht dat wij nog eens milieuactivisten zouden worden, hoewel het wel anders voelt. Is dit nu "Groen Rechts"? Denk het wel - wij zijn namelijk realistisch genoeg om te bedenken dat de Isla alleen verdwijnt als het financieel interessant genoeg is voor Curacao.

Kan die raffinaderij niet weg?

Al sinds we hier op dit mooie eiland wonen hebben we ons gestoord aan die vervuilende raffinaderij die hier midden op het eiland staat. Met name Sven, die nog een blauwe maandag bij Shell in Australië heeft gewerkt, stoort zich er erg aan. En dat terwijl er al sinds maart nog nauwelijks gedraait wordt. Rond kerst is ze pas weer echt opgestart! Een leuk kerstcadeau voor alle inwoners van Curacao! Sinds enkele weken wordt het eiland 's nachts weer verlicht door de flares (vlammen uit de uitlaatpijpen). Voor de kenners: zo'n flare is een teken dat er iets niet goed gaat. Deze Isla riekt en dan bedoelen we niet alleen de giftige uitstoot.

Eigenlijk min of meer toevallg (maar wat is toeval?) is Sven in contact gekomen met een aantal mensen dat ervoor strijdt om deze raffinaderij weg te krijgen. En sinds hij zich er meer in is gaan verdiepen des te meer raken we ervan overtuigd dat er hier een grote fout wordt gemaakt ten koste van de mensen op Curacao.

Even een korte schets van de situatie: je hebt een prachtig Caribisch eiland, dat grotendeels drijft op toerisme, met een geweldige asset: de grootste en diepste natuurlijke binnenhavens van de Cariben (sommigen zeggen ter wereld). In ieder geval groot en diep genoeg om grote schepen een veilige haven te geven. Dit is overigens weinig nodig want Curacao wordt zelden geteisterd door tropische stormen. Die trekken namelijk bijna allemaal bovenlangs.

Lang geleden waren dit soort assets echter nog niet zo van belang. Helemaal op een eiland dat door de eeuwen heen als volstrekt nutteloos werd omschreven - de Spanjaarden noemden dit "los Islos innutiles" omdat er niets op wilde groeien. Ook de Nederlandse West-Indische compagnie heeft het geprobeerd maar de plantages bleken niet rendabel. De slavenhandel daarentegen floreerde buitengewoon goed, maar daar kwam (gelukkig) op een gegeven moment een einde aan. Dat Shell hier begin 20e eeuw een raffinaderij neerzette was daarom destijds waarschijnlijk best een goede keus. Midden op het eiland bij de grootste binnenhaven (Schottegat) zodat de olietankers veilig konden binnenvaren.


In de tweede wereldoorlog leverde deze raffinaderij de brandstof voor praktisch alle geallieerde vliegtuigen. En in de jaren vijftig leverde ze het eiland veel werkgelegenheid op, wel 12000 banen en veel welvaart voor de mensen. Mooi toch?

Shell kwam er echter op een gegeven moment achter, mede gedwongen door de almaar stijgende olieprijzen in de jaren zeventig, dat het toch echt goedkoper is om elders de olie te raffineren en wilden van de raffinaderij af. Ze hadden plannen om de boel te ontmantelen en op te ruimen. Hadden ze dat maar gedaan!
Dit zou echter voor vele mensen op Curacao op dat moment betekenen dat ze zonder werk zouden komen te zitten en daarom heeft de Nederlandse regering (Lubbers destijds) erop aangedrongen dat het eiland Curacao maar beter die raffinaderij kon kopen. Dat scheelde Shell veel opruim kosten (400 miljoen) en de raffinaderij zou behouden blijven voor Curacao. Met PDVSA (Venezolaanse oliemaatschappij) vond men een nieuwe pachter.

Grote fout! Want PDVSA heeft in de loop der jaren de raffinaderij achteruit laten lopen. Weinig onderhoud, grote vervuilingen. Tsja, wat hebben zij nou voor belang om de boel netjes te houden? Ook werken er inmiddels veel minder mensen, nog maar zo'n 900, en veel mensen die er werken zijn Venezolanen. Financieel wordt Curacao er ook niet vele wijzer van. PDVSA betaalt geen belastingen en een schandalig lage lease voor de grond! In totaal levert dit $18 mln per jaar op! Om de raffinaderij op orde te krijgen volgens de huidige normen kost zoveel geld dat het zeer onwaarschijnlijk is dat ze dat gaan doen.

Wij zijn al snel tot de conclusie gekomen dat dit een onhoudbare situatie is: een raffinaderij die hard achteruit holt, steeds minder werkgelegenheid en een groeiende vervuiling. Zo ligt er bijvoorbeeld een groot asfaltmeer, vlakbij waar wij wonen. Van een afstand bekeken slaat het toch ook nergens op om een dergelijke industrie te hebben op een Caribisch eiland dat verder leeft van het toerisme!

Deze foto kwam van een Amerikaanse toerist op een cruiseschip dat op Curacao afvoer. Dit is dus het eerste beeld dat cruisetoeristen krijgen van Curacao!

Ook is de uitstoor buiten alle internationale normen die er zijn gesteld. De wijken in Willemstad die onder de rook van de Isla liggen zijn niet alleen onprettig om te wonen vanwege de voortdurende stank, maar zijn ook bijzonder ongezond. Veel mensen hebben daar gezondheidsproblemen en er zijn schattingen dat de raffinaderij 18 vroegtijdige doden per jaar veroorzaakt!

Veel mensen hier op Curacao hebben moeite te erkennen dat de Isla eventueel weg zou moeten. Ze zien wel dat het vervuilend is maar men denkt ook dat Curacao afhankelijk is van de Isla voor werkgelegenheid en ander inkomen. Ook heerst de gedachte dat we door de raffinaderij lage bezineprijzen hebben. Dit is echter niet waar! We betalen hier wellicht minder dan in Europa, maar altijd nog bijna 6x zoveel als in Venezuela en bijna 2x zoveel als in de VS!

Maar goed, je kan schoppen tegen dit soort instanties, en dat moet ook.
Maar beter is het natuurlijk om een alternatief te bedenken en dat is waar ze nu hard mee bezig zijn. Binnenkort heeft Sven een meeting met een aantal bekende mensen van het eiland om steun te krijgen voor het plan en om een eerste funding voor elkaar te krijgen om uiteindelijk een organisatie te bouwen die awareness moet creëren voor het probleem, zowel onder de bevolking van Curacao als daarbuiten. Deze organisatie - Greentown - moet de politiek op Curacao inspireren en helpen plannen te maken en ze moet het alternatief voor de Isla uitwerken. Dit alles zonder corruptie.

Want corruptie is een groot probleem. Er zijn allerhande tegenstrijdige belangen en financiële afhankelijkheden. Premier Schotte echter flirt openlijk met ideeën om van Curacao een groen eiland te maken. Daar past een vervuilende raffinaderij natuurlijk niet bij. Een groen alternatief zou daarom bij hem op de agenda kunnen passen. Hopelijk is hij lang genoeg aan de macht om wat voor elkaar te krijgen en hopelijk slaagt de lobby van de andere kant er niet in hem te overtuigen van het belang van een raffinaderij door bijvoorbeeld goedkeuring aan een plan te geven elders een nieuwe te bouwen!

Het opruimen van de raffinaderij zal een immens project zijn dat jaren zal duren en veel geld kost. Er zijn schattingen van $ 1,5 miljard. Maar tegelijkertijd levert dit ook veel werkgelegenheid op.

Je zou een flinke discussie kunnen opstarten of Shell haar verantwoordelijkheden van het opruimen is ontlopen door de Isla voor 1 gulden te verkopen aan Curacao, maar het is zoals het is en hopelijk zal de huidige leiding binnen Shell nog eens over de brug komen en meebetalen aan het opruimen. Ook PDVSA heeft natuurlijk een verantwoordelijkheid maar de vraag is hoeveel je uit die hoek kan verwachten.

Wij hopen van harte dat dit gaat gebeuren. Eerst is nu de regering aan zet want zij moeten zo snel mogelijk de beslissing nemen om het contract met PDVSA dat in 2019 afloopt niet te verlengen. Hopelijk houdt Schotte zijn rug recht want Chavez zal hem proberen te bewegen het te verlengen.
Om meer druk te zetten via de media moeten ze op zoek naar ambassadeurs die het verhaal gaan vertellen: Al Gore, Jacob Gelt Dekker, Wubbo Ockels en het liefst ook lokale beroemdheden zoals Churandi Martina. Ook in Nederland moet dit verhaal verteld worden want er is heel weinig aandacht voor. De enigen die door de jaren heen in Nederland steeds vragen stellen zijn Groenlinks. Nu is dat niet mijn partij maar ik prijs ze ten zeerste voor deze inzet.

Ik zal jullie op de hoogte houden van alles rond de raffinaderij en tezijnertijd links doorsturen op het moment dat er geld moet worden ingezameld :-)
Volgende blog weer gezellige foto's van onze kinderen... maar ik wilde jullie dit verhaal niet onthouden.

Komen en gaan

Allereerst moet ik even kwijt dat ik natuurlijk schandalig laat ben met mijn blog! Maar ik heb een excuus, want vlak na mijn Sinterklaas verhaal crashte de harde schijf van mijn gloednieuwe VAIO. En omdat er Europese garantie op zit kon hij hier niet gemaakt worden. Dus moest ik wachten totdat Sven een weekje in Nederland zat. Dankzij de superservice van Sony kon hij hem aan het eind van zijn bezoek weer meenemen en heb ik nu een nieuwe harde schijf en ben ik helaas al mijn foto's van de eerste maanden kwijt! Maar gelukkig heb ik de blog om de higlights van ons eigen leven hier op Curacao te kunnen zien. En voor 2011 het goede voornemen om weer trouw te schrijven!

Vlak nadat Sven terugkwam begon de kerstvakantie en kregen we bezoek van Jessica, David en de kinderen. Dat was natuurlijk erg gezellig, maar ook superdruk.
Het was ontroerend om te zien hoe de kinderen de draad weer oppakten. Nanna en Eva waren onafscheidelijk en Fay en Laura gingen ook gelijk weer helemaal op in het samen spelen (en samen alle speelgoed uit de kasten trekken!).Gelukkig heeft het weer goed meegewerkt want we hebben heerlijke dagen op het strand gehad. Omdat we vakantie hadden hebben we ze niet laten delen in ons dagelijks leven van naar school gaan, zeilen en fietsen en op zich was dat wel jammer. Daarentegen hadden we natuurlijk wel alle tijd samen.


Ook superleuk was dat de familie Vanderstichele met kerst een klein weekje is geweest! Die hebben een vakantie in Suriname onderbroken om een weekje met ons op Curacao te spenderen. De kerstdagen waren we dus met 16 man (6 volwassenen en 10 kinderen) en dat was druk maar ook gezellig. Jammer is dat Henri op zijn korte bezoek aan Curacao dengue heeft opgelopen en nu thuis in Luxemburg ziek in bed ligt.

Met oud en nieuw konden we in alle rust terugblikken op een voor ons bewogen 2010. Terwijl de fammilie Lamas-Loureiro in het vliegtuig zat lagen wij redelijk uitgeteld op de bank met heerlijke oliebollen en een fles champagne.

Inmiddels is ons dagelijkse leven weer op gang gekomen en zitten we in ons ritme van naar school gaan, zwemmen, zeilen en fietsen. Het opstarten in 2011 kostte nog wat moeite want Sven was de eerste week erg ziek. We weten nog steeds niet of het een griep was of dengue, maar op zich maakt dat niet zoveel uit want aan beiden kan je niet veel doen behalve in je bed liggen en beter worden.

Vanmiddag komt Renate, onze trouwe oppas uit Nederland, voor twee weken bij ons logeren. Dit is voor de kinderen natuurlijk heerlijk want die zijn erg aan haar gehecht. Maar ook hebben ze inmiddels feilloos door dat alle bezoek cadeautjes voor ze meeneemt zodat ze uiterst enthousiast iedereen ontvangen.

Bon Bini Sinterklaas

Jammer voor de mensen in Nederland, want Sinterklaas is een week na aankomst alweer uit Nederland vertrokken om vandaag op Curacao aan te komen! Op zijn boot en met zo'n 50 pieten werd hij verwelkomd door duizenden enthousiaste eilandbewoners (en een enkele toerist). De intocht was enigszins anders als in Nederland: zo'n 30 graden Celcius, geen paard (in Nederland achtergebleven?), en begeleid door swingende muziek in plaats van de traditionele Sinterklaasliedjes.

Hier moesten we natuurlijk bij zijn, want wanneer maak je nou mee dat je de Sint echt vanuit volle zee aan ziet komen varen? Niet vaak, dus wij togen vanochtend al voor achten richting Otrobanda om de aankomst te bekijken. Je zou verwachten dat het Sinterklaasfeest een nogal witte aangelegenheid zou zijn maar niets is minder waar. Onze bruine mede-eilandbewoners waren ook massaal toegestroomd voor een waar volksfeest.



Ik had de afgelopen weken wel wat op de radio gehoord over de steeds weer terugkerende kritieken op Sinterklaas. Je kan ze zelf ook wel verzinnen: overblijfsel van kolonialisme, rolbevestiging van de donkere man in rol van slaafje..en eerlijk gezegd kan ik daar, in de context van dit eiland en haar geschiedenis, best inkomen.
Een paar weken geleden ben ik nog met Sybrandus en Tineke (mijn schoonouders, voor de iets minder ingevoerde lezer) naar het slavernijmuseum geweest en daar wordt je toch wel weer hard met je neus op de niet zo prettige historie van ons Nederlanders gedrukt.
Maar toch is sinterklaas kennelijk zo goed ingeburgerd op Curacao dat alle post-koloniale gevoelens door veel mensen opzij worden gezet om gewoon lekker met hun kinderen naar dit evenement te komen.

Wat overigens leuk is om te vermelden dat de pieten toch nog geschminkt worden, ondanks hun al donkere huid. Ook hadden ze geen zakken en pepernoten bij zich. Of dit bewust is weet ik niet, maar ik vermoed dat het schminken het wat "gespeelder" maakt. Sinterklaas was trouwens ook geschminkt, maar dan wit natuurlijk, wat hem er nogal ongezond deed uitzien. Gelukkig viel onze kinderen niets op aan dit schouwspel. Die zonnebrillen geven trouwens ook wel een grappig effect..

Sinterklaas werd, in plaats van op zijn paard Amerigo, rondgereden op een soort praalwagen waarop hij werd vergezeld door niemand minder dan premier Gerrit Schotte. Een andere minister had voor de eer bedankt wegens persoonlijke bezwaren tegen het fenomeen Sinterklaas maar kennelijk vond Gerrit Schotte het wel leuk om even naast de Sint in de schijnwerpers te staan. Ik vraag me persoonlijk af waarom dit nou nodig is, maar wellicht geeft het wat meer cachet aan dit hoge bezoek.
Ik had verwacht dat de meisjes wel zouden piepen dat Amerigo er niet bij was, maar dat viel mee. We hebben nl. de afgelopen weken alweer een aantal keren de films van "Het paard van Sinterklaas" gekeken ter voorbereiding op "de komst".

Na de tocht op de praalwagen gaat Sint op het Brionplein, dat is het grote plein naast de pontjesbrug, in een soort arena met tribunes alwaar er van alles gebeurd. Maar daar hebben wij maar niet aan meegedaan. Ten eerste moest je om daar een plekje op de tribune te bemachtigen, al rond 7 uur 's ochtends zijn, en ten tweede is dit programma helemaal in het Papiaments. Alle Nederlanders taaiden dan ook af en gingen in het Riffort lekker in de schaduw een kopje koffie drinken bij de Douwe Egberts winkel.

Vanavond mogen de meisjes dus lekker hun schoen zetten, want de Sint is in het land! Gelukkig hebben wij wel een schoorsteen, wat het voor de pieten gemakkelijk maakt om de cadeautjes inde schoenen te laten landen.

Andy Schleck rondemiss bij Beach Cross

Wat een geweldige middag hadden we gisteren! Als afsluiting van een echt wielerweekend op Curacao was er gisteren de Lions Dive Kids Beach Cross. Dat houdt in dat kinderen tot 14 jaar in allerhande leeftijdscategorieën over het strand gingen mountainbiken. Waar fiets je nou over het strand een wedstrijd? Een unieke belevenis met voor ons een fantastische afloop want Tinne werd op een geweldige manier eerste!

Tinne en Nanna deden mee met de jongste categorie 6/7 jaar. Jongens en meisjes startten door elkaar. We hadden goed geoefend, speciaal nog op het op- en afstappen van de fiets want door het mulle zand moeten ze best vaak van de fiets springen en een stuk lopen. Ook hadden ze donderdag op het strand getraind met het Wannabike team. Verder hadden we goed gegeten en gedronken voor de wedstrijd. Een optimale voorbereiding dus. En dat heeft gewerkt want onze kinderen gingen als een speer!
En met de aanmoedigingen van pake en oma die er nog steeds zijn vlogen ze natuurlijk over het parcours.

Beiden hadden een slechte start maar na een half rondje lag Tinne al als tweede meisjes en na anderhalf rondje lag ze ruim eerste. Sterker nog: ze lag overall derde wat inhoudt dat ze ook alle jongens (op twee na) had ingehaald. Die ruime voorsprong hield ze gemakkelijk vast.

Nanna ging ook geweldig want als jongste van het deelnemersveld weerde ze zich kranig en ze had een heel spannend duel met een meisje waar ze de vorige wedstrijd nog van verloor. Maar onze Nanna is een echte doorzetter en wist haar in de laatste ronde door een goede loopactie op achterstand te zetten. Ook een jongetje van 7 jaar uit de klas van Tinne en Nanna werd door Nanna verslagen!
Helaas was het voor haar net niet genoeg om in de prijzen te vallen maar ze kreeg wel een prachtige herinneringsmedaille.


Als klap op de vuurpijl werden de prijzen uitgereikt door de bekende profwielrenners die op het eiland zijn voor de Amstel Curacao Race. En Tinne kreeg de prijs van niemand minder dan Andy Schleck. Voor de niet-wielren-liefhebbers: deze meneer was het afgelopen jaar tweede in de Tour de France. Dus geen kleine jongen.
En Tinne maakte hem nog aan het blozen!!



Overigens was de race voor de profs en de vele toerrijders die zaterdag had moeten plaatsvinden afgelast vanwege een plotseling opkomende onweersbui die wederom met veel regen gepaard ging. De organisatie kon de veiligheid op het parcours niet waarborgen en was genoodzaakt de race af te blazen! Op zondag werd er een soort criterium gereden van een uur.

Veel toerrijders waren speciaal voor deze race uit Nederland overgekomen! Ook Ernst, de man van Monique (een oud collega van mij van IFF). Een grote teleurstelling dus.
Sven had op het laatste moment ook besloten om mee te doen (vrijdagavond bij de borrel). Hij zou op mijn mountainbike het 80 km lange parcours fietsen. Ik zag er wel wat tegenop want hij had immers niet getraind en zou op een te kleine fiets fietsen zonder toeclips (of hoe noem je die dingen tegenwoordig?). Wat dat betreft was ik er niet rouwig om dat het niet doorging... Sven heeft nog wel lekker gemountainbiked met wat andere gasten die ook voor niets aan de start waren verschenen. Achteraf vond hij het eigenlijk ook niet zo erg want hem is een gevecht in de achterhoede bespaard gebleven. En hoe moet je dat dan aan je dochters uitleggen?

Al met al was het een superleuk weekend en we zitten nu nog na te genieten samen met pake en oma die er deze week nog zijn. We maken nog plannen voor deze week om zoveel mogelijk leuke dingen te doen zonder ons door het tegenvallende weer te laten demotiveren.

Oh ja, de kelder stroomt nog steeds vol met water en we blijven iedere dag pompen om het niveau laag te houden. Maar wel net een chloortabletje uit het zwembad erin gegooid want het ruikt niet zo fris en we moeten ook voorkomen dat het een bron van muggen wordt. Tsja, de tropen.

Tomas

Afgelopen maandag was het heerlijk stralend zomerweer. Lekker zonnetje, lekker windje. Toen we Fay ophaalden van Kleutervreugd zei juffrouw Jenny dat het weer zou gaan omslaan en liet op internet een enorme depressie zien die eraan zat te komen. Orkaan Tomas was het afgelopen weekend ruim boven ons langs gegaan dus dit was dan de staart. Aangezien we niet veel vertrouwen hebben in de weersvoorspellingen hier namen we het met een korrel zout. Immers, als je naar de lucht keek was er helemaal niets aan de hand: strakblauw met een paar kleine wolkjes!

Tsja, dat pakte wel wat anders uit. 's avonds begon het met regenen en onweren en niet zo'n klein beetje! En anders dan bij de vorige hevige buien bleef het rondhangen en ging het door tot diep in de nacht. Gek genoeg zou je verwachten bij een tropische storm dat het ook hard zou waaien maar het waaide eigenlijk nauwelijks. Binnen hadden we het redelijk onder controle, mede omdat Sven af en toe op het dak ging om de afvoer weer leeg te scheppen. We hebben wel vele emmers weggedweild, maar het was te doen.

Minder leuk was dat 's nachts de stroom uitviel. Het werd nogal warm in de slaapkamer en ik deed daarom de buitendeur maar open want buiten was het behoorlijk afgekoeld door al die regen. Dat had ik beter niet kunnen doen want we hadden gelijk een invasie van muggen! Bye bye nachtrust.

Na een nacht met weinig slaap toch maar vroeg opgestaan om de kinderen naar school te brengen, optimistisch als we waren...we werden al snel gebeld door Daniella (bevriende moeder) die zei dat de school dicht was. Jippiieeee, de kinderen hebben "tropische-storm-vrij" in plaats van "ijs-vrij". Omdat Sven thuis ook niet kon werken heb ik hem naar Vredenberg (e-zone) gebracht. Daar zouden ze vast wel stroom en internet hebben.
Dat klopte maar de weg ernaar toe liet ons zien dat deze tropische bui wel wat erger had toegeslagen dan alle vorige. Wegen waren afgesloten. Vele auto's waren weggedreven en lagen in de berm in kolkende stromen water. Nogmaals waren wij blij met onze SUV die zo lekker hoog op de wielen staat!

Op Vredenberg hoorde Sven het verhaal van vriendin Liesbeth die in het lager gelegen gedeelte aan de Blauwduifweg (vlakbij ons) woont. Haar auto was weggedreven, haar huis was overspoeld door een vloedgolf toen ergens anders een muur was doorgebroken. Alles vies en kapot, echt heel erg naar. Ook Henk en Myra zaten weer onder de modder die van de helling vanuit de tuin van de buren recht hun huis in stroomde. Zij zitten nu een week in een resort terwijl hun huis wordt schoongemaakt.

Anyway, wij zijn lekker met de kinderen naar het museum gegaan en hebben 's middags Sven weer van Vredenberg opgehaald. Toen we thuis kwamen wachtte ons echter een verassing. Tinne hoorde water stromen en al snel kwamen we erachter dat er water door de muren in de kelder naar binnenliep! En met behoorlijke kracht want er stond al zo'n 30 cm! Nu horen we dat iedereen met een kelder daar water in krijgt, dus op zich geen verassing, voor ons echter wel want we hadden onze stereo uit Nederland daar staan. We vonden gelukkig een pomp maar die bleek het helaas niet te doen. Gisteren konden we van onze poolmeneer een andere pomp lenen - deed het ook niet!! Gelukkig konden we 's avonds een pomp lenen van vrienden die al klaar waren met pompen (in hun hele huis stond 40 cm water) en dat was maar goed ook want het water was gestegen tot over een meter en kwam bijna bij de stopcontacten!! Nu staat de pomp te draaien maar het duurt echt heel lang want het is een enorme kelder dus wij denken dat er wel zo'n 25 kuub water in staat. En waarschijnlijk krijgen we het niet droog want het grondwater is nog steeds heel hoog dus het loopt er zo weer in.

Maar verder prijzen wij ons gelukkig met ons droge huis want er zijn mensen die er veel erger aan toe zijn. Hieronder een foto van de juffen van Kleutervreugd waar ook veel water stond.


Ik heb hier een video die gemaakt is door defensie, kijk mee en huiver.